białoskórniczy

Polish

Etymology

From białoskórnik +‎ -y. First attested in 1815.

Pronunciation

• IPA^(key): /bja.wɔs.kurˈɲi.t͡ʂɨ/
• Rhymes: -it͡ʂɨ
• Syllabification: bia‧łos‧kór‧ni‧czy

Adjective

białoskórniczy (not comparable, no derived adverb)

1. (artisanry, relational) of a person specializing in or the craft of tanning leather for clothing

Declension

Declension of białoskórniczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	białoskórniczy		białoskórnicza	białoskórnicze	białoskórniczy	białoskórnicze
genitive	białoskórniczego		białoskórniczej	białoskórniczego	białoskórniczych
dative	białoskórniczemu		białoskórniczej	białoskórniczemu	białoskórniczym
accusative	białoskórniczego	białoskórniczy	białoskórniczą	białoskórnicze	białoskórniczych	białoskórnicze
instrumental	białoskórniczym		białoskórniczą	białoskórniczym	białoskórniczymi
locative	białoskórniczym		białoskórniczej	białoskórniczym	białoskórniczych

Related terms

adjective

• biały

 

nouns

• białoskórnictwo
• białoskórnik
• skóra

 

Further reading

• białoskórniczy in Polish dictionaries at PWN