bezwolność

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From bezwolny +‎ -ość. First attested in 1807.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bɛzˈvɔl.nɔɕt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔlnɔɕt͡ɕ
  • Syllabification: bez‧wol‧ność

Noun

[edit]

bezwolność f

  1. willlessness
    Synonym: bezwola

Declension

[edit]
[edit]
adjective
adverb
nouns
verb

References

[edit]
  1. ^ Samuel Bogumił Linde (1807) Słownik języka polskiego: A - L - Volume 1[1], page 90[2]
  2. ^ bezwolność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]