argóin

Irish

Etymology 1

Back-formation from argóint (“argument”).

Verb

argóin (present analytic argónann, future analytic argónfaidh, verbal noun argóint, past participle argóinte)

1. (transitive, intransitive) argue

Conjugation

conjugation of argóin (first conjugation – B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	argónaim	argónann tú; argónair†	argónann sé, sí	argónaimid	argónann sibh	argónann siad; argónaid†	a argónann; a argónas / a n-argónann*; a n-argónas*	argóintear
	past	d'argóin mé; d'argónas / argóin mé‡; argónas‡	d'argóin tú; d'argónais / argóin tú‡; argónais‡	d'argóin sé, sí / argóin sé, sí‡	d'argónamar; d'argóin muid / argónamar‡; argóin muid‡	d'argóin sibh; d'argónabhair / argóin sibh‡; argónabhair‡	d'argóin siad; d'argónadar / argóin siad; argónadar‡	a d'argóin / ar argóin*	argónadh; hargónadh†
	past habitual	d'argónainn / argónainn‡; n-argónainn‡‡	d'argóinteá / argóinteá‡; n-argóinteᇇ	d'argónadh sé, sí / argónadh sé, sí‡; n-argónadh sé, s퇇	d'argónaimis; d'argónadh muid / argónaimis‡; argónadh muid‡; n-argónaimis‡‡; n-argónadh muid‡‡	d'argónadh sibh / argónadh sibh‡; n-argónadh sibh‡‡	d'argónaidís; d'argónadh siad / argónaidís‡; argónadh siad‡; n-argónaidís‡‡; n-argónadh siad‡‡	a d'argónadh / a n-argónadh*	d'argóintí / argóintí‡; n-argóint퇇
future		argónfaidh mé; argónfad	argónfaidh tú; argónfair†	argónfaidh sé, sí	argónfaimid; argónfaidh muid	argónfaidh sibh	argónfaidh siad; argónfaid†	a argónfaidh; a argónfas / a n-argónfaidh*; a n-argónfas*	argónfar
conditional		d'argónfainn / argónfainn‡; n-argónfainn‡‡	d'argónfá / argónfá‡; n-argónfᇇ	d'argónfadh sé, sí / argónfadh sé, sí‡; n-argónfadh sé, s퇇	d'argónfaimis; d'argónfadh muid / argónfaimis‡; argónfadh muid‡; n-argónfaimis‡‡; n-argónfadh muid‡‡	d'argónfadh sibh / argónfadh sibh‡; n-argónfadh sibh‡‡	d'argónfaidís; d'argónfadh siad / argónfaidís‡; argónfadh siad‡; n-argónfaidís‡‡; n-argónfadh siad‡‡	a d'argónfadh / a n-argónfadh*	d'argónfaí / argónfaí‡; n-argónfa퇇
subjunctive	present	go n-argóna mé; go n-argónad†	go n-argóna tú; go n-argónair†	go n-argóna sé, sí	go n-argónaimid; go n-argóna muid	go n-argóna sibh	go n-argóna siad; go n-argónaid†	—	go n-argóintear
	past	dá n-argónainn	dá n-argóinteá	dá n-argónadh sé, sí	dá n-argónaimis; dá n-argónadh muid	dá n-argónadh sibh	dá n-argónaidís; dá n-argónadh siad	—	dá n-argóintí
imperative		argónaim	argóin	argónadh sé, sí	argónaimis	argónaigí; argónaidh†	argónaidís	—	argóintear
verbal noun		argóint
past participle		argóinte

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)

Derived terms

• argónaí m (“arguer”)

Etymology 2

Noun

argóin m sg

1. vocative/genitive singular of argón (“argon”)

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
argóin	n-argóin	hargóin	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “argóin”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “argam(a)int”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
• “argóin”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2024