adnominacja

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: adnominacją

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From Latin ad nōmen +‎ -cja. First attested in 1936.[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ad.nɔ.miˈna.t͡sja/
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: ad‧no‧mi‧na‧cja

Noun

[edit]

adnominacja f

  1. adnomination (a form of wordplay in which phonetically similar words are juxtaposed)
    • 2003, Krzysztof Pawłowski, Retoryka starożytna w kronice Kadłubka. Sztuka narracji[2], Księgarnia Akademicka:
      U tych pisarzy znajdujemy wiele ciekawych uwag o dwóch zalecanych stylach tj. łatwym ( ) i trudnym ( ). znamionuje używanie figur myśli i słowa jak: rym, aliteracja, adnominacja, anafora, epifora, paronomazja, elipsa itp., zaś cechuje przede wszystkim stosowanie metafor, wyrażeń peryfrastycznych, szyku przestawnego, wykorzystywanie cytatów z innych autorów, wreszcie wprowadzanie nowych wyrazów.
      In these writers' works we find many interesting remarks about the two recommended styles, i.e. easy ( ) and difficult ( ). is characterized by the use of figures of thought and words such as: rhyme, alliteration, adnomination, anaphora, epiphora, paronomasia, ellipse, etc., and is characterized primarily by the use of metaphors, periphrastic expressions, inverted order, the use of quotes from other authors, and finally entering new words.

Declension

[edit]

References

[edit]
  1. ^ Rozprawy Wydziału Historyczno-Filozoficznego[1] (in Polish), Nakł. Polskiej Akademii Umiejętności; skł. gł. w księg. G. Gebethnera, 1936, page 118