ἔγκλημα

Ancient Greek

Etymology

From ἐγκαλέω (enkaléō, “to bring a charge”) +‎ -μᾰ (-ma, result noun suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /éŋ.klɛː.ma/ → /ˈeŋ.ɡli.ma/ → /ˈeŋ.ɡli.ma/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /éŋ.klɛː.ma/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈeŋ.kle̝.ma/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈeŋ.ɡli.ma/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈeŋ.ɡli.ma/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈeŋ.ɡli.ma/

Noun

ἔγκλημᾰ • (énklēma) n (genitive ἐγκλήμᾰτος); third declension

1. accusation, charge
2. written complaint
3. standing reproach

Inflection

Third declension of τὸ ἔγκλημᾰ; τοῦ ἐγκλήμᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ἔγκλημᾰ tò énklēma	τὼ ἐγκλήμᾰτε tṑ enklḗmate	τᾰ̀ ἐγκλήμᾰτᾰ tà enklḗmata
Genitive	τοῦ ἐγκλήμᾰτος toû enklḗmatos	τοῖν ἐγκλημᾰ́τοιν toîn enklēmátoin	τῶν ἐγκλημᾰ́των tôn enklēmátōn
Dative	τῷ ἐγκλήμᾰτῐ tôi enklḗmati	τοῖν ἐγκλημᾰ́τοιν toîn enklēmátoin	τοῖς ἐγκλήμᾰσῐ / ἐγκλήμᾰσῐν toîs enklḗmasi(n)
Accusative	τὸ ἔγκλημᾰ tò énklēma	τὼ ἐγκλήμᾰτε tṑ enklḗmate	τᾰ̀ ἐγκλήμᾰτᾰ tà enklḗmata
Vocative	ἔγκλημᾰ énklēma	ἐγκλήμᾰτε enklḗmate	ἐγκλήμᾰτᾰ enklḗmata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἐγκλημᾰτογρᾰφέω (enklēmatographéō)
• ἐγκλημᾰτῐ́ζω (enklēmatízō)
• ἐγκλημᾰτῐκός (enklēmatikós)
• ἐγκλημᾰ́τῐον (enklēmátion)

 

Descendants

• Greek: έγκλημα (égklima)

Further reading

• “ἔγκλημα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἔγκλημα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἔγκλημα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἔγκλημα in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)