ἀλύδοιμος

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀλύδαινος (alúdainos)

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂elut-.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.lý.doi̯.mos/ → /aˈly.ðy.mos/ → /aˈli.ði.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.lý.doi̯.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈly.dy.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈly.ðy.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈly.ðy.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈli.ði.mos/

Adjective

ἀλύδοιμος • (alúdoimos) m or f (neuter ἀλύδοιμον); second declension

1. bitter

Inflection

Second declension of ἀλύδοιμος; ἀλύδοιμον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἀλύδοιμος alúdoimos	ἀλύδοιμον alúdoimon		ἀλυδοίμω aludoímō	ἀλυδοίμω aludoímō		ἀλύδοιμοι alúdoimoi	ἀλύδοιμᾰ alúdoima
Genitive		ἀλυδοίμου aludoímou	ἀλυδοίμου aludoímou		ἀλυδοίμοιν aludoímoin	ἀλυδοίμοιν aludoímoin		ἀλυδοίμων aludoímōn	ἀλυδοίμων aludoímōn
Dative		ἀλυδοίμῳ aludoímōi	ἀλυδοίμῳ aludoímōi		ἀλυδοίμοιν aludoímoin	ἀλυδοίμοιν aludoímoin		ἀλυδοίμοις aludoímois	ἀλυδοίμοις aludoímois
Accusative		ἀλύδοιμον alúdoimon	ἀλύδοιμον alúdoimon		ἀλυδοίμω aludoímō	ἀλυδοίμω aludoímō		ἀλυδοίμους aludoímous	ἀλύδοιμᾰ alúdoima
Vocative		ἀλύδοιμε alúdoime	ἀλύδοιμον alúdoimon		ἀλυδοίμω aludoímō	ἀλυδοίμω aludoímō		ἀλύδοιμοι alúdoimoi	ἀλύδοιμᾰ alúdoima
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἀλυδοίμως aludoímōs			ἀλυδοιμότερος aludoimóteros			ἀλυδοιμότᾰτος aludoimótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

• πικρός (pikrós)

References

• “ἀλύδοιμος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀλύδοιμος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)