ἀγείρω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀγέρρω (agérrhō) — Aeolic

Etymology

From Proto-Hellenic *agéřřō, from Proto-Indo-European *h₂ger- (“to assemble, gather together”). Cognate with Latin grex (“flock, herd”), Sanskrit गण (gaṇá, “flock, troop, group”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡěː.rɔː/ → /aˈʝi.ro/ → /aˈʝi.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡěː.rɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈɡi.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈʝi.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈʝi.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈʝi.ro/

Verb

ἀγείρω • (ageírō)

1. to collect, gather

Conjugation

   Present: ἀγείρω, ἀγείρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγείρω	ἀγείρεις	ἀγείρει	ἀγείρετον	ἀγείρετον	ἀγείρομεν	ἀγείρετε	ἀγείρουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγείρω	ἀγείρῃς	ἀγείρῃ	ἀγείρητον	ἀγείρητον	ἀγείρωμεν	ἀγείρητε	ἀγείρωσῐ(ν)
	optative	ἀγείροιμῐ	ἀγείροις	ἀγείροι	ἀγείροιτον	ἀγειροίτην	ἀγείροιμεν	ἀγείροιτε	ἀγείροιεν
	imperative		ἄγειρε	ἀγειρέτω	ἀγείρετον	ἀγειρέτων		ἀγείρετε	ἀγειρόντων
middle/ passive	indicative	ἀγείρομαι	ἀγείρῃ, ἀγείρει	ἀγείρεται	ἀγείρεσθον	ἀγείρεσθον	ἀγειρόμεθᾰ	ἀγείρεσθε	ἀγείρονται
	subjunctive	ἀγείρωμαι	ἀγείρῃ	ἀγείρηται	ἀγείρησθον	ἀγείρησθον	ἀγειρώμεθᾰ	ἀγείρησθε	ἀγείρωνται
	optative	ἀγειροίμην	ἀγείροιο	ἀγείροιτο	ἀγείροισθον	ἀγειροίσθην	ἀγειροίμεθᾰ	ἀγείροισθε	ἀγείροιντο
	imperative		ἀγείρου	ἀγειρέσθω	ἀγείρεσθον	ἀγειρέσθων		ἀγείρεσθε	ἀγειρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγείρειν				ἀγείρεσθαι
participle	m	ἀγείρων				ἀγειρόμενος
	f	ἀγείρουσᾰ				ἀγειρομένη
	n	ἀγεῖρον				ἀγειρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἠγερέθομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἠγερέθομαι	ἠγερέθεαι	ἠγερέθεται	ἠγερέθεσθον	ἠγερέθεσθον	ἠγερεθόμε(σ)θᾰ	ἠγερέθεσθε	ἠγερέθονται
	subjunctive	ἠγερέθωμαι	ἠγερέθηαι	ἠγερέθηται	ἠγερέθησθον	ἠγερέθησθον	ἠγερεθώμε(σ)θᾰ	ἠγερέθησθε	ἠγερέθωνται
	optative	ἠγερεθοίμην	ἠγερέθοιο	ἠγερέθοιτο	ἠγερέθοισθον	ἠγερεθοίσθην	ἠγερεθοίμε(σ)θᾰ	ἠγερέθοισθε	ἠγερεθοίᾰτο
	imperative		ἠγερέθεο	ἠγερεθέσθω	ἠγερέθεσθον	ἠγερεθέσθων		ἠγερέθεσθε	ἠγερεθέσθων
infinitive						ἠγερέθεσθαι
participle	m					ἠγερεθόμενος
	f					ἠγερεθομένη
	n					ἠγερεθόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἤγειρον, ἠγειρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγειρον	ἤγειρες	ἤγειρε(ν)	ἠγείρετον	ἠγειρέτην	ἠγείρομεν	ἠγείρετε	ἤγειρον
middle/ passive	indicative	ἠγειρόμην	ἠγείρου	ἠγείρετο	ἠγείρεσθον	ἠγειρέσθην	ἠγειρόμεθᾰ	ἠγείρεσθε	ἠγείροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἠγερεθόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἠγερεθόμην	ἠγερέθου	ἠγερέθετο	ἠγερέθεσθον	ἠγερεθέσθην	ἠγερεθόμε(σ)θᾰ	ἠγερέθεσθε	ἠγερέθοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀγερέω, ἀγερέομαι, ἀγερήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγερέω	ἀγερέεις	ἀγερέει	ἀγερέετον	ἀγερέετον	ἀγερέομεν	ἀγερέετε	ἀγερέουσῐ(ν)
	optative	ἀγερέοιμῐ	ἀγερέοις	ἀγερέοι	ἀγερέοιτον	ἀγερεοίτην	ἀγερέοιμεν	ἀγερέοιτε	ἀγερέοιεν
middle	indicative	ἀγερέομαι	ἀγερέῃ, ἀγερέει	ἀγερέεται	ἀγερέεσθον	ἀγερέεσθον	ἀγερεόμεθᾰ	ἀγερέεσθε	ἀγερέονται
	optative	ἀγερεοίμην	ἀγερέοιο	ἀγερέοιτο	ἀγερέοισθον	ἀγερεοίσθην	ἀγερεοίμεθᾰ	ἀγερέοισθε	ἀγερέοιντο
passive	indicative	ἀγερήσομαι	ἀγερήσῃ	ἀγερήσεται	ἀγερήσεσθον	ἀγερήσεσθον	ἀγερησόμεθᾰ	ἀγερήσεσθε	ἀγερήσονται
	optative	ἀγερησοίμην	ἀγερήσοιο	ἀγερήσοιτο	ἀγερήσοισθον	ἀγερησοίσθην	ἀγερησοίμεθᾰ	ἀγερήσοισθε	ἀγερήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀγερέειν			ἀγερέεσθαι		ἀγερήσεσθαι
participle	m	ἀγερέων			ἀγερεόμενος		ἀγερησόμενος
	f	ἀγερέουσᾰ			ἀγερεομένη		ἀγερησομένη
	n	ἀγερέον			ἀγερεόμενον		ἀγερησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀγερῶ, ἀγεροῦμαι, ἀγερήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγερῶ	ἀγερεῖς	ἀγερεῖ	ἀγερεῖτον	ἀγερεῖτον	ἀγεροῦμεν	ἀγερεῖτε	ἀγεροῦσῐ(ν)
	optative	ἀγεροίην, ἀγεροῖμῐ	ἀγεροίης, ἀγεροῖς	ἀγεροίη, ἀγεροῖ	ἀγεροῖτον, ἀγεροίητον	ἀγεροίτην, ἀγεροιήτην	ἀγεροῖμεν, ἀγεροίημεν	ἀγεροῖτε, ἀγεροίητε	ἀγεροῖεν, ἀγεροίησᾰν
middle	indicative	ἀγεροῦμαι	ἀγερῇ	ἀγερεῖται	ἀγερεῖσθον	ἀγερεῖσθον	ἀγερούμεθᾰ	ἀγερεῖσθε	ἀγεροῦνται
	optative	ἀγεροίμην	ἀγεροῖο	ἀγεροῖτο	ἀγεροῖσθον	ἀγεροίσθην	ἀγεροίμεθᾰ	ἀγεροῖσθε	ἀγεροῖντο
passive	indicative	ἀγερήσομαι	ἀγερήσῃ	ἀγερήσεται	ἀγερήσεσθον	ἀγερήσεσθον	ἀγερησόμεθᾰ	ἀγερήσεσθε	ἀγερήσονται
	optative	ἀγερησοίμην	ἀγερήσοιο	ἀγερήσοιτο	ἀγερήσοισθον	ἀγερησοίσθην	ἀγερησοίμεθᾰ	ἀγερήσοισθε	ἀγερήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀγερεῖν			ἀγερεῖσθαι		ἀγερήσεσθαι
participle	m	ἀγερῶν			ἀγερούμενος		ἀγερησόμενος
	f	ἀγεροῦσᾰ			ἀγερουμένη		ἀγερησομένη
	n	ἀγεροῦν			ἀγερούμενον		ἀγερησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤγειρᾰ, ἠγειρᾰ́μην, ἠγέρθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγειρᾰ	ἤγειρᾰς	ἤγειρε(ν)	ἠγείρᾰτον	ἠγειρᾰ́την	ἠγείρᾰμεν	ἠγείρᾰτε	ἤγειρᾰν
	subjunctive	ἀγείρω	ἀγείρῃς	ἀγείρῃ	ἀγείρητον	ἀγείρητον	ἀγείρωμεν	ἀγείρητε	ἀγείρωσῐ(ν)
	optative	ἀγείραιμῐ	ἀγείρειᾰς, ἀγείραις	ἀγείρειε(ν), ἀγείραι	ἀγείραιτον	ἀγειραίτην	ἀγείραιμεν	ἀγείραιτε	ἀγείρειᾰν, ἀγείραιεν
	imperative		ἄγειρον	ἀγειρᾰ́τω	ἀγείρᾰτον	ἀγειρᾰ́των		ἀγείρᾰτε	ἀγειρᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγειρᾰ́μην	ἠγείρω	ἠγείρᾰτο	ἠγείρᾰσθον	ἠγειρᾰ́σθην	ἠγειρᾰ́μεθᾰ	ἠγείρᾰσθε	ἠγείρᾰντο
	subjunctive	ἀγείρωμαι	ἀγείρῃ	ἀγείρηται	ἀγείρησθον	ἀγείρησθον	ἀγειρώμεθᾰ	ἀγείρησθε	ἀγείρωνται
	optative	ἀγειραίμην	ἀγείραιο	ἀγείραιτο	ἀγείραισθον	ἀγειραίσθην	ἀγειραίμεθᾰ	ἀγείραισθε	ἀγείραιντο
	imperative		ἄγειραι	ἀγειρᾰ́σθω	ἀγείρᾰσθον	ἀγειρᾰ́σθων		ἀγείρᾰσθε	ἀγειρᾰ́σθων
passive	indicative	ἠγέρθην	ἠγέρθης	ἠγέρθη	ἠγέρθητον	ἠγερθήτην	ἠγέρθημεν	ἠγέρθητε	ἠγέρθησᾰν
	subjunctive	ἀγερθῶ	ἀγερθῇς	ἀγερθῇ	ἀγερθῆτον	ἀγερθῆτον	ἀγερθῶμεν	ἀγερθῆτε	ἀγερθῶσῐ(ν)
	optative	ἀγερθείην	ἀγερθείης	ἀγερθείη	ἀγερθεῖτον, ἀγερθείητον	ἀγερθείτην, ἀγερθειήτην	ἀγερθεῖμεν, ἀγερθείημεν	ἀγερθεῖτε, ἀγερθείητε	ἀγερθεῖεν, ἀγερθείησᾰν
	imperative		ἀγέρθητῐ	ἀγερθήτω	ἀγέρθητον	ἀγερθήτων		ἀγέρθητε	ἀγερθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀγεῖραι			ἀγείρᾰσθαι		ἀγερθῆναι
participle	m	ἀγείρᾱς			ἀγειρᾰ́μενος		ἀγερθείς
	f	ἀγείρᾱσᾰ			ἀγειρᾰμένη		ἀγερθεῖσᾰ
	n	ἀγεῖρᾰν			ἀγειρᾰ́μενον		ἀγερθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤγειρᾰ, ἠγειρᾰ́μην, ἠγέρθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγειρᾰ	ἤγειρᾰς	ἤγειρε(ν)	ἠγείρᾰτον	ἠγειρᾰ́την	ἠγείρᾰμεν	ἠγείρᾰτε	ἤγειρᾰν
	subjunctive	ἀγείρω, ἀγείρωμῐ	ἀγείρῃς, ἀγείρῃσθᾰ	ἀγείρῃ, ἀγείρῃσῐ	ἀγείρητον	ἀγείρητον	ἀγείρωμεν	ἀγείρητε	ἀγείρωσῐ(ν)
	optative	ἀγείραιμῐ	ἀγείραις, ἀγείραισθᾰ, ἀγείρειᾰς	ἀγείρειε(ν), ἀγείραι	ἀγειρεῖτον	ἀγειρείτην	ἀγειρεῖμεν	ἀγειρεῖτε	ἀγειρεῖεν
	imperative		ἄγειρον	ἀγειρᾰ́τω	ἀγείρᾰτον	ἀγειρᾰ́των		ἀγείρᾰτε	ἀγειρᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγειρᾰ́μην	ἠγείρᾰο	ἠγείρᾰτο	ἠγείρᾰσθον	ἠγειρᾰ́σθην	ἠγειρᾰ́με(σ)θᾰ	ἠγείρᾰσθε	ἠγείρᾰντο
	subjunctive	ἀγείρωμαι	ἀγείρηαι	ἀγείρηται	ἀγείρησθον	ἀγείρησθον	ἀγειρώμε(σ)θᾰ	ἀγείρησθε	ἀγείρωνται
	optative	ἀγειραίμην	ἀγείραιο	ἀγείραιτο	ἀγείραισθον	ἀγειραίσθην	ἀγειραίμε(σ)θᾰ	ἀγείραισθε	ἀγειραίᾰτο
	imperative		ἄγειραι	ἀγειρᾰ́σθω	ἀγείρᾰσθον	ἀγειρᾰ́σθων		ἀγείρᾰσθε	ἀγειρᾰ́σθων
passive	indicative	ἠγέρθην	ἠγέρθης	ἠγέρθη	ἠγέρθητον	ἠγερθήτην	ἠγέρθημεν	ἠγέρθητε	ἠγέρθησᾰν, ἤγερθεν
	subjunctive	ἀγερθῶ	ἀγερθῇς	ἀγερθῇ	ἀγερθῆτον	ἀγερθῆτον	ἀγερθῶμεν	ἀγερθῆτε	ἀγερθῶσῐ(ν)
	optative	ἀγερθείην	ἀγερθείης	ἀγερθείη	ἀγερθεῖτον, ἀγερθείητον	ἀγερθείτην, ἀγερθειήτην	ἀγερθεῖμεν, ἀγερθείημεν	ἀγερθεῖτε, ἀγερθείητε	ἀγέρθειεν, ἀγερθείησᾰν
	imperative		ἀγέρθητῐ	ἀγερθήτω	ἀγέρθητον	ἀγερθήτων		ἀγέρθητε	ἀγερθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀγεῖραι/ἀγειρᾰ́μεν/ἀγειρᾰμέναι			ἀγείρᾰσθαι		ἀγερθῆναι/ἀγερθήμεναι
participle	m	ἀγείρᾱς			ἀγειρᾰ́μενος		ἀγερθείς
	f	ἀγείρᾱσᾰ			ἀγειρᾰμένη		ἀγερθεῖσᾰ
	n	ἀγεῖρᾰν			ἀγειρᾰ́μενον		ἀγερθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἠγερόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἠγερόμην	ἠγέρου	ἤγρετο	ἠγέρεσθον	ἠγερέσθην	ἠγερόμεθᾰ	ἠγέρεσθε	ἠγέροντο
	subjunctive	ἀγέρωμαι	ἀγέρῃ	ἀγέρηται	ἀγέρησθον	ἀγέρησθον	ἀγερώμεθᾰ	ἀγέρησθε	ἀγέρωνται
	optative	ἀγεροίμην	ἀγέροιο	ἀγέροιτο	ἀγέροισθον	ἀγεροίσθην	ἀγεροίμεθᾰ	ἀγέροισθε	ἀγέροιντο
	imperative		ἀγεροῦ	ἀγερέσθω	ἀγέρεσθον	ἀγερέσθων		ἀγέρεσθε	ἀγερέσθων
					middle
infinitive					ἀγερέσθαι
participle	m				ἀγρόμενος
	f				ἀγρομένη
	n				ἀγρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀγερόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀγερόμην	ἀγέρεο	ἀγέρετο	ἀγέρεσθον	ἀγερέσθην	ἀγερόμε(σ)θᾰ	ἀγέρεσθε	ἀγέροντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀγηγέρμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀγηγέρμην	ἀγήγερσο	ἀγήγερτο	ἀγήγερθον	ἀγηγέρθην	ἀγηγέρμεθᾰ	ἀγήγερθε	ἀγηγέρᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀγορά (agorá)

Further reading

• ἀγείρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀγείρω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀγείρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press