พลเอก

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Thai

[edit]

Etymology

[edit]

From clipping of นายพลเอก,[1] from นายพล (general) +‎ เอก (èek, first; top; principal; primary; etc); first used on 8 December 1942.[1]

Pronunciation

[edit]
Orthographicพลเอก
b l e ɒ k
Phonemic
พน-เอก
b n – e ɒ k
RomanizationPaiboonpon-èek
Royal Institutephon-ek
(standard) IPA(key)/pʰon˧.ʔeːk̚˨˩/(R)

Noun

[edit]

พลเอก (pon-èek)

  1. (military) general:
    1. the highest rank of officer in the army. Abbreviation: พล.อ. (pon-ɔɔ)
    2. (classifier คน) officer holding such rank.

Usage notes

[edit]

Synonyms

[edit]
[edit]

References

[edit]
  1. 1.0 1.1 1.2 พระราชบัญญัติยสทหาน (ฉบับที่ 3) พุทธสักราช 2485”, in ราชกิจจานุเบกษา[1] (in Thai), volume 76, number 59, Bangkok: สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี, 1942 December 8, page 2360