மன்

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Pronunciation

[edit]

Etymology 1

[edit]

Particle

[edit]

மன் (maṉ)

  1. an expletive
  2. affix indicative of future tense
    1. ellipsis
    2. greatness, abundance
    3. change or transformation
    4. prosperity
    5. what is past and gone
    6. permanence
  3. a personal suffix
Derived terms
[edit]

Etymology 2

[edit]

Back-formation from மன்னு (maṉṉu).

Noun

[edit]

மன் (maṉ)

  1. king
    Synonym: அரசன் (aracaṉ)
  2. kshatriya; warrior
    Synonym: கத்திரியன் (kattiriyaṉ)
  3. lord, chief
    Synonym: தலைவன் (talaivaṉ)
  4. husband
    Synonym: கணவன் (kaṇavaṉ)
  5. greatness
    Synonym: பெருமை (perumai)
  6. meanness, inferiority
    Synonym: இழிவு (iḻivu)
Declension
[edit]
Declension of மன் (maṉ)
Singular Plural
Nominative மன்
maṉ
மன்கள்
maṉkaḷ
Vocative மனே
maṉē
மன்களே
maṉkaḷē
Accusative மனை
maṉai
மன்களை
maṉkaḷai
Dative மனுக்கு
maṉukku
மன்களுக்கு
maṉkaḷukku
Genitive மனுடைய
maṉuṭaiya
மன்களுடைய
maṉkaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative மன்
maṉ
மன்கள்
maṉkaḷ
Vocative மனே
maṉē
மன்களே
maṉkaḷē
Accusative மனை
maṉai
மன்களை
maṉkaḷai
Dative மனுக்கு
maṉukku
மன்களுக்கு
maṉkaḷukku
Benefactive மனுக்காக
maṉukkāka
மன்களுக்காக
maṉkaḷukkāka
Genitive 1 மனுடைய
maṉuṭaiya
மன்களுடைய
maṉkaḷuṭaiya
Genitive 2 மனின்
maṉiṉ
மன்களின்
maṉkaḷiṉ
Locative 1 மனில்
maṉil
மன்களில்
maṉkaḷil
Locative 2 மனிடம்
maṉiṭam
மன்களிடம்
maṉkaḷiṭam
Sociative 1 மனோடு
maṉōṭu
மன்களோடு
maṉkaḷōṭu
Sociative 2 மனுடன்
maṉuṭaṉ
மன்களுடன்
maṉkaḷuṭaṉ
Instrumental மனால்
maṉāl
மன்களால்
maṉkaḷāl
Ablative மனிலிருந்து
maṉiliruntu
மன்களிலிருந்து
maṉkaḷiliruntu


Etymology 3

[edit]

Borrowed from Sanskrit मनु (manu).

Noun

[edit]

மன் (maṉ)

  1. mantra
    Synonym: மந்திரம் (mantiram)
Declension
[edit]
ṉ-stem declension of மன் (maṉ)
Singular Plural
Nominative மன்
maṉ
மர்கள்
markaḷ
Vocative மனே
maṉē
மர்களே
markaḷē
Accusative மனை
maṉai
மர்களை
markaḷai
Dative மனுக்கு
maṉukku
மர்களுக்கு
markaḷukku
Genitive மனுடைய
maṉuṭaiya
மர்களுடைய
markaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative மன்
maṉ
மர்கள்
markaḷ
Vocative மனே
maṉē
மர்களே
markaḷē
Accusative மனை
maṉai
மர்களை
markaḷai
Dative மனுக்கு
maṉukku
மர்களுக்கு
markaḷukku
Benefactive மனுக்காக
maṉukkāka
மர்களுக்காக
markaḷukkāka
Genitive 1 மனுடைய
maṉuṭaiya
மர்களுடைய
markaḷuṭaiya
Genitive 2 மனின்
maṉiṉ
மர்களின்
markaḷiṉ
Locative 1 மனில்
maṉil
மர்களில்
markaḷil
Locative 2 மனிடம்
maṉiṭam
மர்களிடம்
markaḷiṭam
Sociative 1 மனோடு
maṉōṭu
மர்களோடு
markaḷōṭu
Sociative 2 மனுடன்
maṉuṭaṉ
மர்களுடன்
markaḷuṭaṉ
Instrumental மனால்
maṉāl
மர்களால்
markaḷāl
Ablative மனிலிருந்து
maṉiliruntu
மர்களிலிருந்து
markaḷiliruntu

Etymology 4

[edit]

Borrowed from Urdu من (man).

Noun

[edit]

மன் (maṉ)

  1. maund
    Synonym: மணங்கு (maṇaṅku)
Declension
[edit]
ṉ-stem declension of மன் (maṉ)
Singular Plural
Nominative மன்
maṉ
மர்கள்
markaḷ
Vocative மனே
maṉē
மர்களே
markaḷē
Accusative மனை
maṉai
மர்களை
markaḷai
Dative மனுக்கு
maṉukku
மர்களுக்கு
markaḷukku
Genitive மனுடைய
maṉuṭaiya
மர்களுடைய
markaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative மன்
maṉ
மர்கள்
markaḷ
Vocative மனே
maṉē
மர்களே
markaḷē
Accusative மனை
maṉai
மர்களை
markaḷai
Dative மனுக்கு
maṉukku
மர்களுக்கு
markaḷukku
Benefactive மனுக்காக
maṉukkāka
மர்களுக்காக
markaḷukkāka
Genitive 1 மனுடைய
maṉuṭaiya
மர்களுடைய
markaḷuṭaiya
Genitive 2 மனின்
maṉiṉ
மர்களின்
markaḷiṉ
Locative 1 மனில்
maṉil
மர்களில்
markaḷil
Locative 2 மனிடம்
maṉiṭam
மர்களிடம்
markaḷiṭam
Sociative 1 மனோடு
maṉōṭu
மர்களோடு
markaḷōṭu
Sociative 2 மனுடன்
maṉuṭaṉ
மர்களுடன்
markaḷuṭaṉ
Instrumental மனால்
maṉāl
மர்களால்
markaḷāl
Ablative மனிலிருந்து
maṉiliruntu
மர்களிலிருந்து
markaḷiliruntu

References

[edit]
  • University of Madras (1924–1936) “மன்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press