पन्था

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Sanskrit

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Indo-Aryan *pántaHs, from Proto-Indo-Iranian *pántaHs, from Proto-Indo-European *póntoh₁s (path, road), from *pent-. Cognate with Proto-Germanic *paþaz (an Iranian borrowing, whence English path), Ancient Greek πόντος (póntos), πάτος (pátos), Latin pons, Old Armenian հուն (hun, riverbed).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

पन्था (pánthā) stemm

  1. a way, path, roadway, course
  2. range, reach
  3. sect, doctrine
  4. a division of hell

Declension

[edit]
Irregular declension
Nom. sg. पन्थाः (panthāḥ)
Gen. sg. पथः (pathaḥ)
Singular Dual Plural
Nominative पन्थाः (panthāḥ) पन्थानौ (panthānau) पन्थानः, पन्थाः, पन्थासः (panthānaḥ, panthāḥ, panthāsaḥ)
Vocative पन्थाः (panthāḥ) पन्थानौ (panthānau) पन्थानः, पन्थाः, पन्थासः (panthānaḥ, panthāḥ, panthāsaḥ)
Accusative पन्थाम्, पन्थानम् (panthām, panthānam) पन्थानौ (panthānau) पथः (pathaḥ)
Instrumental पथा (pathā) पथिभ्याम् (pathibhyām) पथिभिः (pathibhiḥ)
Dative पथे (pathe) पथिभ्याम् (pathibhyām) पथिभ्यः (pathibhyaḥ)
Ablative पथः (pathaḥ) पथिभ्याम् (pathibhyām) पथिभ्यः (pathibhyaḥ)
Genitive पथः (pathaḥ) पथोः (pathoḥ) पथाम्, पथीनाम् (pathām, pathīnām)
Locative पथि (pathi) पथोः (pathoḥ) पथिषु (pathiṣu)