оран

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Even

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Tungusic *oran, compare Nanai оро̄н (orōn).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

оран (oran) (plural орар)

  1. reindeer

Derived terms

[edit]

Macedonian

[edit]

Pronunciation

[edit]

Participle

[edit]

оран (oran)

  1. masculine singular adjectival participle of ора (ora)

Declension

[edit]

Tuvan

[edit]

Etymology

[edit]

From Classical Mongolian ᠣᠷᠤᠨ (orun), from Proto-Mongolic *oran (place). Cognate with Mongolian орон (oron).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

оран (oran) (definite accusative оранны, plural ораннар)

  1. country, region, territory

Declension

[edit]
Declension of оран
Nominative оран
oran
Accusative оранны
orannı
Singular Plural
Nominative оран
oran
ораннар
orannar
Genitive оранның
orannıñ
ораннарның
orannarnıñ
Accusative оранны
orannı
ораннарны
orannarnı
Dative оранга
oranga
ораннарга
orannarga
Locative оранда
oranda
ораннарда
orannarda
Ablative орандан
orandan
ораннардан
orannardan
Prolative I оранже
oranje
ораннарже
orannarje
Prolative II орандыва
orandıva
ораннардыва
orannardıva
First person singular possessive forms of оран
Nominative ораным
oranım
Accusative оранымны
oranımnı
Singular Plural
Nominative ораным
oranım
ораннарым
orannarım
Genitive оранымның
oranımnıñ
ораннарымның
orannarımnıñ
Accusative оранымны
oranımnı
ораннарымны
orannarımnı
Dative оранымга
oranımga
ораннарымга
orannarımga
Locative оранымда
oranımda
ораннарымда
orannarımda
Ablative оранымдан
oranımdan
ораннарымдан
orannarımdan
Prolative I оранымже
oranımje
ораннарымже
orannarımje
Prolative II оранымдыва
oranımdıva
ораннарымдыва
orannarımdıva

Synonyms

[edit]

Derived terms

[edit]