дүк

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tuvan

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Turkic *tǖk (hair). Cognate with Turkish tüy.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

дүк (dük) (definite accusative дүктү, plural дүктер)

  1. hair
  2. fur

Declension

[edit]
Declension of дүк
Nominative дүк
dük
Accusative дүктү
düktü
Singular Plural
Nominative дүк
dük
дүктер
dükter
Genitive дүктүң
düktüñ
дүктерниң
dükterniñ
Accusative дүктү
düktü
дүктерни
dükterni
Dative дүкке
dükke
дүктерге
dükterge
Locative дүкте
dükte
дүктерде
dükterde
Ablative дүктен
dükten
дүктерден
dükterden
Prolative I дүкче
dükçe
дүктерже
dükterje
Prolative II дүктүве
düktüve
дүктердүве
dükterdüve
First person singular possessive forms of дүк
Nominative дүкүм
düküm
Accusative дүкүмнү
dükümnü
Singular Plural
Nominative дүкүм
düküm
дүктерим
dükterim
Genitive дүкүмнүң
dükümnüñ
дүктеримниң
dükterimniñ
Accusative дүкүмнү
dükümnü
дүктеримни
dükterimni
Dative дүкүмге
dükümge
дүктеримге
dükterimge
Locative дүкүмде
dükümde
дүктеримде
dükterimde
Ablative дүкүмден
dükümden
дүктеримден
dükterimden
Prolative I дүкүмже
dükümje
дүктеримже
dükterimje
Prolative II дүкүмдүве
dükümdüve
дүктеримдүве
dükterimdüve