χόω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

χόω • (khóō)

  1. to throw or heap up

Inflection

[edit]
   Present: χῶ, χοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χῶ χοῖς χοῖ χοῦτον χοῦτον χοῦμεν χοῦτε χοῦσῐ(ν)
subjunctive χῶ χοῖς χοῖ χῶτον χῶτον χῶμεν χῶτε χῶσῐ(ν)
optative χοίην,
χοῖμῐ 		χοίης,
χοῖς 		χοίη,
χοῖ 		χοῖτον,
χοίητον 		χοίτην,
χοιήτην 		χοῖμεν,
χοίημεν 		χοῖτε,
χοίητε 		χοῖεν,
χοίησᾰν
imperative   χοῦ χούτω χοῦτον χούτων   χοῦτε χούντων
middle/
passive 		indicative χοῦμαι χοῖ χοῦται χοῦσθον χοῦσθον χούμεθᾰ χοῦσθε χοῦνται
subjunctive χῶμαι χοῖ χῶται χῶσθον χῶσθον χώμεθᾰ χῶσθε χῶνται
optative χοίμην χοῖο χοῖτο χοῖσθον χοίσθην χοίμεθᾰ χοῖσθε χοῖντο
imperative   χοῦ χούσθω χοῦσθον χούσθων   χοῦσθε χούσθων
active middle/passive
infinitive χοῦν χοῦσθαι
participle m χῶν χούμενος
f χοῦσᾰ χουμένη
n χοῦν χούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔχουν, ἐχούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔχουν ἔχους ἔχου ἐχοῦτον ἐχούτην ἐχοῦμεν ἐχοῦτε ἔχουν
middle/
passive 		indicative ἐχούμην ἐχοῦ ἐχοῦτο ἐχοῦσθον ἐχούσθην ἐχούμεθᾰ ἐχοῦσθε ἐχοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: χώσω, χώσομαι, χωσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χώσω χώσεις χώσει χώσετον χώσετον χώσομεν χώσετε χώσουσῐ(ν)
optative χώσοιμῐ χώσοις χώσοι χώσοιτον χωσοίτην χώσοιμεν χώσοιτε χώσοιεν
middle indicative χώσομαι χώσῃ,
χώσει 		χώσεται χώσεσθον χώσεσθον χωσόμεθᾰ χώσεσθε χώσονται
optative χωσοίμην χώσοιο χώσοιτο χώσοισθον χωσοίσθην χωσοίμεθᾰ χώσοισθε χώσοιντο
passive indicative χωσθήσομαι χωσθήσῃ χωσθήσεται χωσθήσεσθον χωσθήσεσθον χωσθησόμεθᾰ χωσθήσεσθε χωσθήσονται
optative χωσθησοίμην χωσθήσοιο χωσθήσοιτο χωσθήσοισθον χωσθησοίσθην χωσθησοίμεθᾰ χωσθήσοισθε χωσθήσοιντο
active middle passive
infinitive χώσειν χώσεσθαι χωσθήσεσθαι
participle m χώσων χωσόμενος χωσθησόμενος
f χώσουσᾰ χωσομένη χωσθησομένη
n χῶσον χωσόμενον χωσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔχωσᾰ, ἐχωσᾰ́μην, ἐχώσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔχωσᾰ ἔχωσᾰς ἔχωσε(ν) ἐχώσᾰτον ἐχωσᾰ́την ἐχώσᾰμεν ἐχώσᾰτε ἔχωσᾰν
subjunctive χώσω χώσῃς χώσῃ χώσητον χώσητον χώσωμεν χώσητε χώσωσῐ(ν)
optative χώσαιμῐ χώσειᾰς,
χώσαις 		χώσειε(ν),
χώσαι 		χώσαιτον χωσαίτην χώσαιμεν χώσαιτε χώσειᾰν,
χώσαιεν
imperative   χῶσον χωσᾰ́τω χώσᾰτον χωσᾰ́των   χώσᾰτε χωσᾰ́ντων
middle indicative ἐχωσᾰ́μην ἐχώσω ἐχώσᾰτο ἐχώσᾰσθον ἐχωσᾰ́σθην ἐχωσᾰ́μεθᾰ ἐχώσᾰσθε ἐχώσᾰντο
subjunctive χώσωμαι χώσῃ χώσηται χώσησθον χώσησθον χωσώμεθᾰ χώσησθε χώσωνται
optative χωσαίμην χώσαιο χώσαιτο χώσαισθον χωσαίσθην χωσαίμεθᾰ χώσαισθε χώσαιντο
imperative   χῶσαι χωσᾰ́σθω χώσᾰσθον χωσᾰ́σθων   χώσᾰσθε χωσᾰ́σθων
passive indicative ἐχώσθην ἐχώσθης ἐχώσθη ἐχώσθητον ἐχωσθήτην ἐχώσθημεν ἐχώσθητε ἐχώσθησᾰν
subjunctive χωσθῶ χωσθῇς χωσθῇ χωσθῆτον χωσθῆτον χωσθῶμεν χωσθῆτε χωσθῶσῐ(ν)
optative χωσθείην χωσθείης χωσθείη χωσθεῖτον,
χωσθείητον 		χωσθείτην,
χωσθειήτην 		χωσθεῖμεν,
χωσθείημεν 		χωσθεῖτε,
χωσθείητε 		χωσθεῖεν,
χωσθείησᾰν
imperative   χώσθητῐ χωσθήτω χώσθητον χωσθήτων   χώσθητε χωσθέντων
active middle passive
infinitive χῶσαι χώσᾰσθαι χωσθῆναι
participle m χώσᾱς χωσᾰ́μενος χωσθείς
f χώσᾱσᾰ χωσᾰμένη χωσθεῖσᾰ
n χῶσᾰν χωσᾰ́μενον χωσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐχώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἐχώθην ἐχώθης ἐχώθη ἐχώθητον ἐχωθήτην ἐχώθημεν ἐχώθητε ἐχώθησᾰν
subjunctive χωθῶ χωθῇς χωθῇ χωθῆτον χωθῆτον χωθῶμεν χωθῆτε χωθῶσῐ(ν)
optative χωθείην χωθείης χωθείη χωθεῖτον,
χωθείητον 		χωθείτην,
χωθειήτην 		χωθεῖμεν,
χωθείημεν 		χωθεῖτε,
χωθείητε 		χωθεῖεν,
χωθείησᾰν
imperative   χώθητῐ χωθήτω χώθητον χωθήτων   χώθητε χωθέντων
passive
infinitive χωθῆναι
participle m χωθείς
f χωθεῖσᾰ
n χωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκωκᾰ, κέκωσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκωκᾰ κέκωκᾰς κέκωκε(ν) κεκώκᾰτον κεκώκᾰτον κεκώκᾰμεν κεκώκᾰτε κεκώκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκώκω κεκώκῃς κεκώκῃ κεκώκητον κεκώκητον κεκώκωμεν κεκώκητε κεκώκωσῐ(ν)
optative κεκώκοιμῐ,
κεκωκοίην 		κεκώκοις,
κεκωκοίης 		κεκώκοι,
κεκωκοίη 		κεκώκοιτον κεκωκοίτην κεκώκοιμεν κεκώκοιτε κεκώκοιεν
imperative   κέκωκε κεκωκέτω κεκώκετον κεκωκέτων   κεκώκετε κεκωκόντων
middle/
passive 		indicative κέκωσμαι κέκωσαι κέκωσται κέκωσθον κέκωσθον κεκώσμεθᾰ κέκωσθε κεκώσᾰται
subjunctive κεκωσμένος ὦ κεκωσμένος ᾖς κεκωσμένος ᾖ κεκωσμένω ἦτον κεκωσμένω ἦτον κεκωσμένοι ὦμεν κεκωσμένοι ἦτε κεκωσμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκωσμένος εἴην κεκωσμένος εἴης κεκωσμένος εἴη κεκωσμένω εἴητον/εἶτον κεκωσμένω εἰήτην/εἴτην κεκωσμένοι εἴημεν/εἶμεν κεκωσμένοι εἴητε/εἶτε κεκωσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κέκωσο κεκώσθω κέκωσθον κεκώσθων   κέκωσθε κεκώσθων
active middle/passive
infinitive κεκωκέναι κεκῶσθαι
participle m κεκωκώς κεκωσμένος
f κεκωκυῖᾰ κεκωσμένη
n κεκωκός κεκωσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

[edit]

“χόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=χόω&oldid=62578834"