υπερσυντέλικος

See also: ὑπερσυντέλικος

Greek

Etymology

Learnedly, from Koine Greek ὑπερσυντέλικος (hupersuntélikos) (ellipsis of χρόνος m (khrónos, “tense”). By surface analysis, υπερ- (yper-) +‎ συντελικός (syntelikós, “completed”).

Pronunciation

• IPA^(key): /i.peɾ.sinˈde.li.kos/
• Hyphenation: υ‧περ‧συ‧ντέ‧λι‧κος

Noun

υπερσυντέλικος • (ypersyntélikos) m (plural υπερσυντέλικοι)

1. (grammar) pluperfect, pluperfect tense, past perfect

Declension

Declension of υπερσυντέλικος

	singular	plural
nominative	υπερσυντέλικος •	υπερσυντέλικοι •
genitive	υπερσυντέλικου •	υπερσυντέλικων •
accusative	υπερσυντέλικο •	υπερσυντέλικους •
vocative	υπερσυντέλικε •	υπερσυντέλικοι •
Also dated genitive singular υπερσυντελίκου (ypersyntelíkou), genitive plural, υπερσυντελίκων (ypersyntelíkon).

See also

• υπερσυντέλικος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el

Further reading

• “υπερσυντέλικος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998