τροπικός

Ancient Greek

Etymology

From τροπή (tropḗ, “a turn, turning, solstice, trope”) +‎ -ῐκός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tro.pi.kós/ → /tro.piˈkos/ → /tro.piˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tro.pi.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tro.piˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tro.piˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tro.piˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tro.piˈkos/

Adjective

τροπῐκός • (tropikós) m (feminine τροπῐκή, neuter τροπῐκόν); first/second declension

1. of or pertaining to a turn or change
2. of or pertaining to the solstice
3. of or pertaining to a trope or figure

Declension

First and second declension of τροπῐκός; τροπῐκή; τροπῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		τροπῐκός tropikós	τροπῐκή tropikḗ	τροπῐκόν tropikón		τροπῐκώ tropikṓ	τροπῐκᾱ́ tropikā́	τροπῐκώ tropikṓ		τροπῐκοί tropikoí	τροπῐκαί tropikaí	τροπῐκᾰ́ tropiká
Genitive		τροπῐκοῦ tropikoû	τροπῐκῆς tropikês	τροπῐκοῦ tropikoû		τροπῐκοῖν tropikoîn	τροπῐκαῖν tropikaîn	τροπῐκοῖν tropikoîn		τροπῐκῶν tropikôn	τροπῐκῶν tropikôn	τροπῐκῶν tropikôn
Dative		τροπῐκῷ tropikôi	τροπῐκῇ tropikêi	τροπῐκῷ tropikôi		τροπῐκοῖν tropikoîn	τροπῐκαῖν tropikaîn	τροπῐκοῖν tropikoîn		τροπῐκοῖς tropikoîs	τροπῐκαῖς tropikaîs	τροπῐκοῖς tropikoîs
Accusative		τροπῐκόν tropikón	τροπῐκήν tropikḗn	τροπῐκόν tropikón		τροπῐκώ tropikṓ	τροπῐκᾱ́ tropikā́	τροπῐκώ tropikṓ		τροπῐκούς tropikoús	τροπῐκᾱ́ς tropikā́s	τροπῐκᾰ́ tropiká
Vocative		τροπῐκέ tropiké	τροπῐκή tropikḗ	τροπῐκόν tropikón		τροπῐκώ tropikṓ	τροπῐκᾱ́ tropikā́	τροπῐκώ tropikṓ		τροπῐκοί tropikoí	τροπῐκαί tropikaí	τροπῐκᾰ́ tropiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		τροπῐκῶς tropikôs				τροπῐκώτερος tropikṓteros				τροπῐκώτᾰτος tropikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• τρέπω (trépō)
• τρόπος (trópos)

Descendants

• → Latin: tropicus
  • → English: tropic, trop.; tropick; Tropic
  • → Finnish: trooppinen
  • French: tropique
    • → Polish: tropik
    • → Romanian: tropic
    • → Turkish: tropik

References

• “τροπικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τροπικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τροπικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “tropic”, in The Century Dictionary […], New York, N.Y.: The Century Co., 1911, →OCLC.

Greek

Noun

τροπικός • (tropikós) m

1. tropic

Declension

Declension of τροπικός

	singular	plural
nominative	τροπικός •	τροπικοί •
genitive	τροπικού •	τροπικών •
accusative	τροπικό •	τροπικούς •
vocative	τροπικέ •	τροπικοί •

Adjective

τροπικός • (tropikós) m

1. (linguistics) of or pertaining to manners
2. tropical

Declension

Declension of τροπικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	τροπικός •	τροπική •	τροπικό •	τροπικοί •	τροπικές •	τροπικά •
genitive	τροπικού •	τροπικής •	τροπικού •	τροπικών •	τροπικών •	τροπικών •
accusative	τροπικό •	τροπική •	τροπικό •	τροπικούς •	τροπικές •	τροπικά •
vocative	τροπικέ •	τροπική •	τροπικό •	τροπικοί •	τροπικές •	τροπικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τροπικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τροπικός, etc.)