παρθένος

See also: Παρθένος

Ancient Greek

Alternative forms

• παρσένος (parsénos) — Laconian

Etymology

Conventionally reconstructed to Proto-Indo-European *pr̥-sptén-o-s, from Proto-Indo-European *pstḗn (breast).

Etruscan 𐌚𐌀𐌓𐌈𐌀𐌍𐌀 (farθana), 𐌚𐌀𐌓𐌈𐌍𐌄 (farθne, “virgin, maiden”) is usually explained as a loanword from Greek.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /par.tʰé.nos/ → /parˈθe.nos/ → /parˈθe.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /par.tʰé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /parˈtʰe.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /parˈθe.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /parˈθe.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /parˈθe.nos/

Adjective

παρθένος • (parthénos) m or f (neuter παρθένον); second declension

1. maidenly
2. chaste

Inflection

Second declension of παρθένος; παρθένον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		παρθένος parthénos	παρθένον parthénon		παρθένω parthénō	παρθένω parthénō		παρθένοι parthénoi	παρθένᾰ parthéna
Genitive		παρθένου parthénou	παρθένου parthénou		παρθένοιν parthénoin	παρθένοιν parthénoin		παρθένων parthénōn	παρθένων parthénōn
Dative		παρθένῳ parthénōi	παρθένῳ parthénōi		παρθένοιν parthénoin	παρθένοιν parthénoin		παρθένοις parthénois	παρθένοις parthénois
Accusative		παρθένον parthénon	παρθένον parthénon		παρθένω parthénō	παρθένω parthénō		παρθένους parthénous	παρθένᾰ parthéna
Vocative		παρθένε parthéne	παρθένον parthénon		παρθένω parthénō	παρθένω parthénō		παρθένοι parthénoi	παρθένᾰ parthéna
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		παρθένως parthénōs			παρθενώτερος parthenṓteros			παρθενώτᾰτος parthenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

• παρθένῐος (parthénios)

Noun

παρθένος • (parthénos) f (genitive παρθένου); second declension

1. young, unmarried woman; maiden
2. virgin
3. pupil
4. epithet of various goddesses, most commonly of Athena
5. (astrology) the constellation Virgo

Usage notes

Παρθένος (Parthénos) was sometimes used as a masculine noun to denote a young, unmarried man in later Greek.

Inflection

Second declension of ἡ παρθένος; τῆς παρθένου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ παρθένος hē parthénos	τὼ παρθένω tṑ parthénō	αἱ παρθένοι hai parthénoi
Genitive	τῆς παρθένου tês parthénou	τοῖν παρθένοιν toîn parthénoin	τῶν παρθένων tôn parthénōn
Dative	τῇ παρθένῳ têi parthénōi	τοῖν παρθένοιν toîn parthénoin	ταῖς παρθένοις taîs parthénois
Accusative	τὴν παρθένον tḕn parthénon	τὼ παρθένω tṑ parthénō	τᾱ̀ς παρθένους tā̀s parthénous
Vocative	παρθένε parthéne	παρθένω parthénō	παρθένοι parthénoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• παρθενεία (partheneía)
• παρθένεια (parthéneia)
• παρθένειος (parthéneios)
• παρθένευμα (parthéneuma)
• παρθένευσις (parthéneusis)
• παρθενεύω (partheneúō)
• παρθενεών (partheneṓn)
• παρθένη (parthénē)
• παρθένην (parthénēn)
• παρθενία (parthenía)
• παρθένια (parthénia)
• Παρθενιανός (Parthenianós)
• παρθενίας (parthenías)
• παρθενική (parthenikḗ)
• παρθενικός (parthenikós)
• παρθένιον (parthénion)
• παρθένιος (parthénios)
• παρθενίς (parthenís)
• παρθενισκάριον (partheniskárion)
• παρθενοκόμος (parthenokómos)
• παρθενοκτονία (parthenoktonía)
• παρθενοκτόνος (parthenoktónos)
• Παρθενόπη (Parthenópē)
• παρθενοπίπης (parthenopípēs)
• παρθενόσφαγος (parthenósphagos)
• παρθενοτροφέω (parthenotrophéō)
• παρθενοτροφητέον (parthenotrophētéon)
• παρθενόχρως (parthenókhrōs)
• παρθενώδης (parthenṓdēs)
• παρθενών (parthenṓn)
• παρθενωπός (parthenōpós)
• ψευδοπάρθενος (pseudopárthenos)

 

Descendants

• → Coptic: ⲡⲁⲣⲑⲉⲛⲟⲥ (parthenos)
• → English: parthen-
• Greek: παρθένος (parthénos)

References

• “παρθένος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “παρθένος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “παρθένος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• παρθένος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• παρθένος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “παρθένος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G3933 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• παρθένος in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • damsel idem, page 194.
  • girl idem, page 359.
  • maid idem, page 507.
  • maiden idem, page 508.
  • maidenly idem, page 508.
  • single idem, page 777.
  • unmarried idem, page 925.
  • virgin idem, page 954.
  • virginal idem, page 954.

Greek

Etymology

From Ancient Greek παρθένος (parthénos).

Pronunciation

• IPA^(key): /paɾˈθe.nos/
• Hyphenation: παρ‧θέ‧νος

Adjective

παρθένος • (parthénos) m (feminine παρθένα or παρθένος, neuter παρθένο)

1. virgin

   Synonyms: αμόλυντος (amólyntos), απάρθενος (apárthenos)

   η Παρθένος Μαρία ― i Parthénos María ― the Virgin Mary

2. pure, unadulterated

Declension

Declension of παρθένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	παρθένος •	παρθένα •	παρθένο •	παρθένοι •	παρθένες •	παρθένα •
genitive	παρθένου •	παρθένας •	παρθένου •	παρθένων •	παρθένων •	παρθένων •
accusative	παρθένο •	παρθένα •	παρθένο •	παρθένους •	παρθένες •	παρθένα •
vocative	παρθένε •	παρθένα •	παρθένο •	παρθένοι •	παρθένες •	παρθένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο παρθένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο παρθένος, etc.)

Related terms

• απάρθενος (apárthenos, “virgin”, adjective)
• παρθένα f (parthéna, “virgin”)
• παρθενιά f (partheniá, “virginity”)
• παρθενογένεση f (parthenogénesi, “parthenogenesis”)
• Παρθένος f (Parthénos, “Virgo”)

 

Noun

παρθένος • (parthénos) f (plural παρθένοι)

1. virgin
2. Virgo (someone born under that zodiacal sign)

Declension

Declension of παρθένος

	singular	plural
nominative	παρθένος •	παρθένοι •
genitive	παρθένου •	παρθένων •
accusative	παρθένο •	παρθένους •
vocative	παρθένε •,  παρθένο •	παρθένοι •