μάταιος

Ancient Greek

Etymology

From μάτη (mátē, “fault, folly”) +‎ -αιος (-aios).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /má.tai̯.os/ → /ˈma.tɛ.os/ → /ˈma.te.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /má.tai̯.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈma.tɛ.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈma.tɛ.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈma.te.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈma.te.os/

Adjective

μάταιος • (mátaios) m (feminine μᾰταίᾱ, neuter μάταιον); first/second declension

1. vain, futile, empty, idle

   Synonym: μέλεος (méleos)

2. (of persons) empty, foolish, worthless
3. rash, irreverent, profane

Inflection

First and second declension of μᾰ́ταιος; μᾰταίᾱ; μᾰ́ταιον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μᾰ́ταιος mátaios	μᾰταίᾱ mataíā	μᾰ́ταιον mátaion		μᾰταίω mataíō	μᾰταίᾱ mataíā	μᾰταίω mataíō		μᾰ́ταιοι mátaioi	μᾰ́ταιαι mátaiai	μᾰ́ταιᾰ mátaia
Genitive		μᾰταίου mataíou	μᾰταίᾱς mataíās	μᾰταίου mataíou		μᾰταίοιν mataíoin	μᾰταίαιν mataíain	μᾰταίοιν mataíoin		μᾰταίων mataíōn	μᾰταίων mataíōn	μᾰταίων mataíōn
Dative		μᾰταίῳ mataíōi	μᾰταίᾳ mataíāi	μᾰταίῳ mataíōi		μᾰταίοιν mataíoin	μᾰταίαιν mataíain	μᾰταίοιν mataíoin		μᾰταίοις mataíois	μᾰταίαις mataíais	μᾰταίοις mataíois
Accusative		μᾰ́ταιον mátaion	μᾰταίᾱν mataíān	μᾰ́ταιον mátaion		μᾰταίω mataíō	μᾰταίᾱ mataíā	μᾰταίω mataíō		μᾰταίους mataíous	μᾰταίᾱς mataíās	μᾰ́ταιᾰ mátaia
Vocative		μᾰ́ταιε mátaie	μᾰταίᾱ mataíā	μᾰ́ταιον mátaion		μᾰταίω mataíō	μᾰταίᾱ mataíā	μᾰταίω mataíō		μᾰ́ταιοι mátaioi	μᾰ́ταιαι mátaiai	μᾰ́ταιᾰ mátaia
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μᾰταίως mataíōs				μᾰταιότερος mataióteros				μᾰταιότᾰτος mataiótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ματᾴζω (matā́izō)
• ματαιοβαστάκτης (mataiobastáktēs)
• ματαιόκομπος (mataiókompos)
• ματαιοκοπία (mataiokopía)
• ματαιολογέω (mataiologéō)
• ματαιολογία (mataiología)
• ματαιολόγος (mataiológos)
• ματαιολοιχός (mataioloikhós)
• ματαιομοχθέω (mataiomokhthéō)
• ματαιοποιός (mataiopoiós)
• ματαιοπονέω (mataioponéō)
• ματαιοπόνημα (mataiopónēma)
• ματαιοπονία (mataioponía)
• ματαιοπόνος (mataiopónos)
• ματαιοπραγέω (mataiopragéō)
• ματαιοπώγων (mataiopṓgōn)
• ματαιοσύνη (mataiosúnē)
• ματαιότεκνος (mataióteknos)
• ματαιοτεχνία (mataiotekhnía)
• ματαιότης (mataiótēs)
• ματαιουργός (mataiourgós)
• ματαιόφημος (mataióphēmos)
• ματαιοφρονέω (mataiophronéō)
• ματαιοφροσύνη (mataiophrosúnē)
• ματαιόφρων (mataióphrōn)
• ματαιοφωνία (mataiophōnía)
• ματαιόφωνος (mataióphōnos)
• ματαιόω (mataióō)

 

Further reading

• “μάταιος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μάταιος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μάταιος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek μάταιος (mátaios).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈma.te.os/ - compare to ματαίως (mataíos)
• Hyphenation: μά‧ται‧ος

Adjective

μάταιος • (mátaios) m (feminine μάταιη, neuter μάταιο)

1. futile, purposeless, pointless, in vain

Declension

Declension of μάταιος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μάταιος •	μάταιη •	μάταιο •	μάταιοι •	μάταιες •	μάταια •
genitive	μάταιου •	μάταιης •	μάταιου •	μάταιων •	μάταιων •	μάταιων •
accusative	μάταιο •	μάταιη •	μάταιο •	μάταιους •	μάταιες •	μάταια •
vocative	μάταιε •	μάταιη •	μάταιο •	μάταιοι •	μάταιες •	μάταια •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μάταιος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μάταιος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ματαιότερος •	ματαιότερη •	ματαιότερο •	ματαιότεροι •	ματαιότερες •	ματαιότερα •
genitive	ματαιότερου •	ματαιότερης •	ματαιότερου •	ματαιότερων •	ματαιότερων •	ματαιότερων •
accusative	ματαιότερο •	ματαιότερη •	ματαιότερο •	ματαιότερους •	ματαιότερες •	ματαιότερα •
vocative	ματαιότερε •	ματαιότερη •	ματαιότερο •	ματαιότεροι •	ματαιότερες •	ματαιότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ματαιότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ματαιότατος •	ματαιότατη •	ματαιότατο •	ματαιότατοι •	ματαιότατες •	ματαιότατα •
genitive	ματαιότατου •	ματαιότατης •	ματαιότατου •	ματαιότατων •	ματαιότατων •	ματαιότατων •
accusative	ματαιότατο •	ματαιότατη •	ματαιότατο •	ματαιότατους •	ματαιότατες •	ματαιότατα •
vocative	ματαιότατε •	ματαιότατη •	ματαιότατο •	ματαιότατοι •	ματαιότατες •	ματαιότατα •

Related terms

• μάταια (mátaia, adverb)
• ματαιότης f (mataiótis, dated noun)
• ματαιότητα f (mataiótita)
• ματαιώνω (mataióno)
• ματαίωση f (mataíosi)
• ματαίως (mataíos, formal or dated adverb)

Compounds:

• ματαιοδοξία f (mataiodoxía)
• ματαιόδοξος (mataiódoxos)
• ματαιοπονία f (mataioponía)
• ματαιπονώ (mataiponó)

See also

• άχρηστος (áchristos, “useless, ineffective”)

Further reading

• “μάταιος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998