ελάττωμα

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐλάττωμα (eláttōma), from ἐλασσόω (elassóō), from ἐλάσσων (elássōn), comparative of μικρός (mikrós, “small, insignificant”).

Pronunciation

• IPA^(key): /eˈla.to.ma/
• Hyphenation: ε‧λάτ‧τω‧μα

Noun

ελάττωμα • (eláttoma) n

1. (of people) shortcoming, imperfection, deficiency
2. (of things) malfunction
3. (spuriously) any disadvantage

Declension

Declension of ελάττωμα

	singular	plural
nominative	ελάττωμα •	ελαττώματα •
genitive	ελαττώματος •	ελαττωμάτων •
accusative	ελάττωμα •	ελαττώματα •
vocative	ελάττωμα •	ελαττώματα •

Synonyms

• (of people): κουσούρι n (kousoúri)
• μειονέκτημα n (meionéktima)
• ντεφό or ντεφώ n (ntefó, “French défaut”, indeclinable)

Antonyms

• προτέρημα n (protérima)
• πλεονέκτημα n (pleonéktima)
• αβαντάζ n (avantáz, “French avantage”, indeclinable)

Related terms

• ελαττωματικός (elattomatikós)
• ελάττωση f (eláttosi, “reduction”)

• and see: ελαττώνω (elattóno, “reduce”)