αἰσχύνω

Ancient Greek

Etymology

From αἰσχῡ́νη (aiskhū́nē).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ai̯s.kʰy̌ː.nɔː/ → /ɛsˈçy.no/ → /esˈçi.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯s.kʰy̌ː.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛsˈkʰy.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛsˈçy.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /esˈçy.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /esˈçi.no/

Verb

αἰσχῡ́νω • (aiskhū́nō)

1. (active voice) to disgrace
2. (mediopassive) to be ashamed

   Synonym: αἰδέομαι (aidéomai)

Conjugation

   Present: αἰσχῡ́νω, αἰσχῡ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰσχῡ́νω	αἰσχῡ́νεις	αἰσχῡ́νει	αἰσχῡ́νετον	αἰσχῡ́νετον	αἰσχῡ́νομεν	αἰσχῡ́νετε	αἰσχῡ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	αἰσχῡ́νω	αἰσχῡ́νῃς	αἰσχῡ́νῃ	αἰσχῡ́νητον	αἰσχῡ́νητον	αἰσχῡ́νωμεν	αἰσχῡ́νητε	αἰσχῡ́νωσῐ(ν)
	optative	αἰσχῡ́νοιμῐ	αἰσχῡ́νοις	αἰσχῡ́νοι	αἰσχῡ́νοιτον	αἰσχῡνοίτην	αἰσχῡ́νοιμεν	αἰσχῡ́νοιτε	αἰσχῡ́νοιεν
	imperative		αἴσχῡνε	αἰσχῡνέτω	αἰσχῡ́νετον	αἰσχῡνέτων		αἰσχῡ́νετε	αἰσχῡνόντων
middle/ passive	indicative	αἰσχῡ́νομαι	αἰσχῡ́νῃ, αἰσχῡ́νει	αἰσχῡ́νεται	αἰσχῡ́νεσθον	αἰσχῡ́νεσθον	αἰσχῡνόμεθᾰ	αἰσχῡ́νεσθε	αἰσχῡ́νονται
	subjunctive	αἰσχῡ́νωμαι	αἰσχῡ́νῃ	αἰσχῡ́νηται	αἰσχῡ́νησθον	αἰσχῡ́νησθον	αἰσχῡνώμεθᾰ	αἰσχῡ́νησθε	αἰσχῡ́νωνται
	optative	αἰσχῡνοίμην	αἰσχῡ́νοιο	αἰσχῡ́νοιτο	αἰσχῡ́νοισθον	αἰσχῡνοίσθην	αἰσχῡνοίμεθᾰ	αἰσχῡ́νοισθε	αἰσχῡ́νοιντο
	imperative		αἰσχῡ́νου	αἰσχῡνέσθω	αἰσχῡ́νεσθον	αἰσχῡνέσθων		αἰσχῡ́νεσθε	αἰσχῡνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		αἰσχῡ́νειν				αἰσχῡ́νεσθαι
participle	m	αἰσχῡ́νων				αἰσχῡνόμενος
	f	αἰσχῡ́νουσᾰ				αἰσχῡνομένη
	n	αἰσχῦνον				αἰσχῡνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾔσχῡνον, ᾐσχῡνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔσχῡνον	ᾔσχῡνες	ᾔσχῡνε(ν)	ᾐσχῡ́νετον	ᾐσχῡνέτην	ᾐσχῡ́νομεν	ᾐσχῡ́νετε	ᾔσχῡνον
middle/ passive	indicative	ᾐσχῡνόμην	ᾐσχῡ́νου	ᾐσχῡ́νετο	ᾐσχῡ́νεσθον	ᾐσχῡνέσθην	ᾐσχῡνόμεθᾰ	ᾐσχῡ́νεσθε	ᾐσχῡ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: αἰσχῡνέω, αἰσχῡνέομαι, αἰσχῡνθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰσχῡνέω	αἰσχῡνέεις	αἰσχῡνέει	αἰσχῡνέετον	αἰσχῡνέετον	αἰσχῡνέομεν	αἰσχῡνέετε	αἰσχῡνέουσῐ(ν)
	optative	αἰσχῡνέοιμῐ	αἰσχῡνέοις	αἰσχῡνέοι	αἰσχῡνέοιτον	αἰσχῡνεοίτην	αἰσχῡνέοιμεν	αἰσχῡνέοιτε	αἰσχῡνέοιεν
middle	indicative	αἰσχῡνέομαι	αἰσχῡνέῃ, αἰσχῡνέει	αἰσχῡνέεται	αἰσχῡνέεσθον	αἰσχῡνέεσθον	αἰσχῡνεόμεθᾰ	αἰσχῡνέεσθε	αἰσχῡνέονται
	optative	αἰσχῡνεοίμην	αἰσχῡνέοιο	αἰσχῡνέοιτο	αἰσχῡνέοισθον	αἰσχῡνεοίσθην	αἰσχῡνεοίμεθᾰ	αἰσχῡνέοισθε	αἰσχῡνέοιντο
passive	indicative	αἰσχῡνθήσομαι	αἰσχῡνθήσῃ	αἰσχῡνθήσεται	αἰσχῡνθήσεσθον	αἰσχῡνθήσεσθον	αἰσχῡνθησόμεθᾰ	αἰσχῡνθήσεσθε	αἰσχῡνθήσονται
	optative	αἰσχῡνθησοίμην	αἰσχῡνθήσοιο	αἰσχῡνθήσοιτο	αἰσχῡνθήσοισθον	αἰσχῡνθησοίσθην	αἰσχῡνθησοίμεθᾰ	αἰσχῡνθήσοισθε	αἰσχῡνθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		αἰσχῡνέειν			αἰσχῡνέεσθαι		αἰσχῡνθήσεσθαι
participle	m	αἰσχῡνέων			αἰσχῡνεόμενος		αἰσχῡνθησόμενος
	f	αἰσχῡνέουσᾰ			αἰσχῡνεομένη		αἰσχῡνθησομένη
	n	αἰσχῡνέον			αἰσχῡνεόμενον		αἰσχῡνθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: αἰσχῡνῶ, αἰσχῡνοῦμαι, αἰσχῡνθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰσχῡνῶ	αἰσχῡνεῖς	αἰσχῡνεῖ	αἰσχῡνεῖτον	αἰσχῡνεῖτον	αἰσχῡνοῦμεν	αἰσχῡνεῖτε	αἰσχῡνοῦσῐ(ν)
	optative	αἰσχῡνοίην, αἰσχῡνοῖμῐ	αἰσχῡνοίης, αἰσχῡνοῖς	αἰσχῡνοίη, αἰσχῡνοῖ	αἰσχῡνοῖτον, αἰσχῡνοίητον	αἰσχῡνοίτην, αἰσχῡνοιήτην	αἰσχῡνοῖμεν, αἰσχῡνοίημεν	αἰσχῡνοῖτε, αἰσχῡνοίητε	αἰσχῡνοῖεν, αἰσχῡνοίησᾰν
middle	indicative	αἰσχῡνοῦμαι	αἰσχῡνῇ	αἰσχῡνεῖται	αἰσχῡνεῖσθον	αἰσχῡνεῖσθον	αἰσχῡνούμεθᾰ	αἰσχῡνεῖσθε	αἰσχῡνοῦνται
	optative	αἰσχῡνοίμην	αἰσχῡνοῖο	αἰσχῡνοῖτο	αἰσχῡνοῖσθον	αἰσχῡνοίσθην	αἰσχῡνοίμεθᾰ	αἰσχῡνοῖσθε	αἰσχῡνοῖντο
passive	indicative	αἰσχῡνθήσομαι	αἰσχῡνθήσῃ	αἰσχῡνθήσεται	αἰσχῡνθήσεσθον	αἰσχῡνθήσεσθον	αἰσχῡνθησόμεθᾰ	αἰσχῡνθήσεσθε	αἰσχῡνθήσονται
	optative	αἰσχῡνθησοίμην	αἰσχῡνθήσοιο	αἰσχῡνθήσοιτο	αἰσχῡνθήσοισθον	αἰσχῡνθησοίσθην	αἰσχῡνθησοίμεθᾰ	αἰσχῡνθήσοισθε	αἰσχῡνθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		αἰσχῡνεῖν			αἰσχῡνεῖσθαι		αἰσχῡνθήσεσθαι
participle	m	αἰσχῡνῶν			αἰσχῡνούμενος		αἰσχῡνθησόμενος
	f	αἰσχῡνοῦσᾰ			αἰσχῡνουμένη		αἰσχῡνθησομένη
	n	αἰσχῡνοῦν			αἰσχῡνούμενον		αἰσχῡνθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ᾔσχῡνᾰ, ᾐσχῡνᾰ́μην, ᾐσχῡ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔσχῡνᾰ	ᾔσχῡνᾰς	ᾔσχῡνε(ν)	ᾐσχῡ́νᾰτον	ᾐσχῡνᾰ́την	ᾐσχῡ́νᾰμεν	ᾐσχῡ́νᾰτε	ᾔσχῡνᾰν
	subjunctive	αἰσχῡ́νω	αἰσχῡ́νῃς	αἰσχῡ́νῃ	αἰσχῡ́νητον	αἰσχῡ́νητον	αἰσχῡ́νωμεν	αἰσχῡ́νητε	αἰσχῡ́νωσῐ(ν)
	optative	αἰσχῡ́ναιμῐ	αἰσχῡ́νειᾰς, αἰσχῡ́ναις	αἰσχῡ́νειε(ν), αἰσχῡ́ναι	αἰσχῡ́ναιτον	αἰσχῡναίτην	αἰσχῡ́ναιμεν	αἰσχῡ́ναιτε	αἰσχῡ́νειᾰν, αἰσχῡ́ναιεν
	imperative		αἴσχῡνον	αἰσχῡνᾰ́τω	αἰσχῡ́νᾰτον	αἰσχῡνᾰ́των		αἰσχῡ́νᾰτε	αἰσχῡνᾰ́ντων
middle	indicative	ᾐσχῡνᾰ́μην	ᾐσχῡ́νω	ᾐσχῡ́νᾰτο	ᾐσχῡ́νᾰσθον	ᾐσχῡνᾰ́σθην	ᾐσχῡνᾰ́μεθᾰ	ᾐσχῡ́νᾰσθε	ᾐσχῡ́νᾰντο
	subjunctive	αἰσχῡ́νωμαι	αἰσχῡ́νῃ	αἰσχῡ́νηται	αἰσχῡ́νησθον	αἰσχῡ́νησθον	αἰσχῡνώμεθᾰ	αἰσχῡ́νησθε	αἰσχῡ́νωνται
	optative	αἰσχῡναίμην	αἰσχῡ́ναιο	αἰσχῡ́ναιτο	αἰσχῡ́ναισθον	αἰσχῡναίσθην	αἰσχῡναίμεθᾰ	αἰσχῡ́ναισθε	αἰσχῡ́ναιντο
	imperative		αἴσχῡναι	αἰσχῡνᾰ́σθω	αἰσχῡ́νᾰσθον	αἰσχῡνᾰ́σθων		αἰσχῡ́νᾰσθε	αἰσχῡνᾰ́σθων
passive	indicative	ᾐσχῡ́νθην	ᾐσχῡ́νθης	ᾐσχῡ́νθη	ᾐσχῡ́νθητον	ᾐσχῡνθήτην	ᾐσχῡ́νθημεν	ᾐσχῡ́νθητε	ᾐσχῡ́νθησᾰν
	subjunctive	αἰσχῡνθῶ	αἰσχῡνθῇς	αἰσχῡνθῇ	αἰσχῡνθῆτον	αἰσχῡνθῆτον	αἰσχῡνθῶμεν	αἰσχῡνθῆτε	αἰσχῡνθῶσῐ(ν)
	optative	αἰσχῡνθείην	αἰσχῡνθείης	αἰσχῡνθείη	αἰσχῡνθεῖτον, αἰσχῡνθείητον	αἰσχῡνθείτην, αἰσχῡνθειήτην	αἰσχῡνθεῖμεν, αἰσχῡνθείημεν	αἰσχῡνθεῖτε, αἰσχῡνθείητε	αἰσχῡνθεῖεν, αἰσχῡνθείησᾰν
	imperative		αἰσχῡ́νθητῐ	αἰσχῡνθήτω	αἰσχῡ́νθητον	αἰσχῡνθήτων		αἰσχῡ́νθητε	αἰσχῡνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αἰσχῦναι			αἰσχῡ́νᾰσθαι		αἰσχῡνθῆναι
participle	m	αἰσχῡ́νᾱς			αἰσχῡνᾰ́μενος		αἰσχῡνθείς
	f	αἰσχῡ́νᾱσᾰ			αἰσχῡνᾰμένη		αἰσχῡνθεῖσᾰ
	n	αἰσχῦνᾰν			αἰσχῡνᾰ́μενον		αἰσχῡνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ᾐσχῡμμένος (ēiskhūmménos)
• καταισχύνω (kataiskhúnō)
• προσκαταισχύνω (proskataiskhúnō)
• συναισχύνω (sunaiskhúnō)

Further reading

• “αἰσχύνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press