ασύνετος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀσύνετος (asúnetos, “witless”)

Adjective

ασύνετος • (asýnetos) m (feminine ασύνετη, neuter ασύνετο)

1. unwise, thoughtless

Declension

Declension of ασύνετος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ασύνετος •	ασύνετη •	ασύνετο •	ασύνετοι •	ασύνετες •	ασύνετα •
genitive	ασύνετου •	ασύνετης •	ασύνετου •	ασύνετων •	ασύνετων •	ασύνετων •
accusative	ασύνετο •	ασύνετη •	ασύνετο •	ασύνετους •	ασύνετες •	ασύνετα •
vocative	ασύνετε •	ασύνετη •	ασύνετο •	ασύνετοι •	ασύνετες •	ασύνετα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ασύνετος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ασύνετος, etc.)

Further reading

• “ασύνετος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998