αναποφάσιστος

Greek

Etymology

αν- (an-) privative + αποφασίζω (apofasízo, “decide”), αποφασισ- (apofasis-) + -τος (-tos), calque of French indécis. First attested 1888.

Adjective

αναποφάσιστος • (anapofásistos) m (feminine αναποφάσιστη, neuter αναποφάσιστο)

1. undecided
2. indecisive, irresolute, hesitant

Declension

Declension of αναποφάσιστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναποφάσιστος •	αναποφάσιστη •	αναποφάσιστο •	αναποφάσιστοι •	αναποφάσιστες •	αναποφάσιστα •
genitive	αναποφάσιστου •	αναποφάσιστης •	αναποφάσιστου •	αναποφάσιστων •	αναποφάσιστων •	αναποφάσιστων •
accusative	αναποφάσιστο •	αναποφάσιστη •	αναποφάσιστο •	αναποφάσιστους •	αναποφάσιστες •	αναποφάσιστα •
vocative	αναποφάσιστε •	αναποφάσιστη •	αναποφάσιστο •	αναποφάσιστοι •	αναποφάσιστες •	αναποφάσιστα •

Synonyms

• άβουλος f (ávoulos, “indecisive”)

Antonyms

• αποφασιστικός f (apofasistikós, “decisive”)

Related terms

• αναποφάσιστα (anapofásista, “indecisively”)
• αναποφασιστικότητα f (anapofasistikótita, “indecision”)