έρημος

See also: ἐρῆμος and ἔρημος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔρημος (érēmos), Attic of ἐρῆμος (erêmos).

Adjective

έρημος • (érimos) m (feminine έρημη, neuter έρημο)

1. desolate
2. lonesome, poor, friendless person

Declension

Declension of έρημος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	έρημος •	έρημη •	έρημο •	έρημοι •	έρημες •	έρημα •
genitive	έρημου •	έρημης •	έρημου •	έρημων •	έρημων •	έρημων •
accusative	έρημο •	έρημη •	έρημο •	έρημους •	έρημες •	έρημα •
vocative	έρημε •	έρημη •	έρημο •	έρημοι •	έρημες •	έρημα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο έρημος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο έρημος, etc.)
notes	ερήμων: learned form of the genitive plural (all genders)

Alternative forms

• έρμος (érmos)

Derived terms

• ερήμην (erímin, “in absentia”)
• ερημητήριο n (erimitírio, “hermitage”)
• ερημία f (erimía, “solitude”)
• ερημιά f (erimiá, “wilderness, deserted land”)
• ερημικός (erimikós, “isolated”)
• ερημίτης m (erimítis, “hermit”)
• ερημίτισσα f (erimítissa, “hermit”)
• ερημώνω (erimóno, “to devastate”)
• άφραχτος κήπος, έρημα τα λάχανα (áfrachtos kípos, érima ta láchana)
• μόνος και έρημος (mónos kai érimos)
• ο φόβος φυλάει τα έρημα (o fóvos fyláei ta érima)

Noun

έρημος • (érimos) f (plural έρημοι)

1. desert, wilderness

Declension

Declension of έρημος

	singular	plural
nominative	έρημος •	έρημοι •
genitive	ερήμου •	ερήμων •
accusative	έρημο •	ερήμους •
vocative	έρημε •,  έρημο •	έρημοι •

Synonyms

• ερημιά f (erimiá, “wilderness, solitude”)

Derived terms

• φωνή βοώντος εν τη ερήμω (foní voóntos en ti erímo)
• αλεπού της ερήμου (alepoú tis erímou)