érméik

Hungarian

Etymology

érme (“coin”) +‎ -ik (possessive suffix)

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈeːrmeːjik]
• Hyphenation: ér‧mé‧ik

Noun

érméik

1. third-person plural multiple-possession possessive of érme

Declension

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
	singular	plural
nominative	—	érméik
accusative	—	érméiket
dative	—	érméiknek
instrumental	—	érméikkel
causal-final	—	érméikért
translative	—	érméikké
terminative	—	érméikig
essive-formal	—	érméikként
essive-modal	—	érméikül
inessive	—	érméikben
superessive	—	érméiken
adessive	—	érméiknél
illative	—	érméikbe
sublative	—	érméikre
allative	—	érméikhez
elative	—	érméikből
delative	—	érméikről
ablative	—	érméiktől
non-attributive possessive - singular	—	érméiké
non-attributive possessive - plural	—	érméikéi