æja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaiːja/

  Rhymes: -aiːja

  Homophone: ægja

Etymology 1

From Old Norse æja, probably from a Proto-Germanic *ahjaną, related to Sanskrit अशनाति (aśnā́ti, “eat”), Ancient Greek ἄκολος (ákolos, “morsel”).

Verb

æja (weak verb, third-person singular past indicative áði, supine áð)

1. when traveling, to stop to rest or eat

Etymology 2

Likely from a Proto-Germanic *ahjǭ, related to æja (1).

Noun

æja f (genitive singular æju, nominative plural æjur)

1. a small piece of something

Declension

declension of æja

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	æja	æjan	æjur	æjurnar
accusative	æju	æjuna	æjur	æjurnar
dative	æju	æjunni	æjum	æjunum
genitive	æju	æjunnar	æja	æjanna

Etymology 3

From the interjection æ.

Verb

æja (weak verb, third-person singular past indicative æjaði, supine æjað)

1. to say æ; to complain in reaction to pain or disappointment

Conjugation

æja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að æja
supine (sagnbót)		æjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		æjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég æja	við æjum	present (nútíð)	ég æi	við æjum
	þú æjar	þið æið		þú æir	þið æið
	hann, hún, það æjar	þeir, þær, þau æja		hann, hún, það æi	þeir, þær, þau æi
past (þátíð)	ég æjaði	við æjuðum	past (þátíð)	ég æjaði	við æjuðum
	þú æjaðir	þið æjuðuð		þú æjaðir	þið æjuðuð
	hann, hún, það æjaði	þeir, þær, þau æjuðu		hann, hún, það æjaði	þeir, þær, þau æjuðu
imperative (boðháttur)	æja (þú)	æið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	æjaðu	æiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 4

Alteration of jæja.

Interjection

æja

1. (slang, nonstandard) well, well then

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

Old Norse

Etymology

Probably from Proto-Germanic *ahjaną, related to Sanskrit अशनाति (aśnā́ti, “eat”), Ancient Greek ἄκολος (ákolos, “morsel”).

Verb

æja (present indicative ær, past indicative áði, past participle áðr)

1. (intransitive) to rest and eat
2. (transitive) to rest and feed

Conjugation

Conjugation of æja — active (weak class 1)

infinitive	æja
present participle	æjandi
past participle	áðr
indicative	present	past
1st-person singular	æ	áða
2nd-person singular	ær	áðir
3rd-person singular	ær	áði
1st-person plural	æjum	áðum
2nd-person plural	æið	áðuð
3rd-person plural	æja	áðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	æja	æða
2nd-person singular	æir	æðir
3rd-person singular	æi	æði
1st-person plural	æim	æðim
2nd-person plural	æið	æðið
3rd-person plural	æi	æði
imperative	present
2nd-person singular	æ
1st-person plural	æjum
2nd-person plural	æið

Conjugation of æja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	æjask
present participle	æjandisk
past participle	æzk
indicative	present	past
1st-person singular	æjumk	áðumk
2nd-person singular	æsk	áðisk
3rd-person singular	æsk	áðisk
1st-person plural	æjumsk	áðumsk
2nd-person plural	æizk	áðuzk
3rd-person plural	æjask	áðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	æjumk	æðumk
2nd-person singular	æisk	æðisk
3rd-person singular	æisk	æðisk
1st-person plural	æimsk	æðimsk
2nd-person plural	æizk	æðizk
3rd-person plural	æisk	æðisk
imperative	present
2nd-person singular	æsk
1st-person plural	æjumsk
2nd-person plural	æizk

Descendants

• Icelandic: æja

References

• æja in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.