procederen

Dutch

Etymology

From French procéder, from Latin procedere (“to go forward, advance”), itself from pro- (“forward”) + cedere (“to go”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

procederen

1. (intransitive) to proceed, start/follow a procedure, operate
2. (intransitive) to litigate, resort to a legal procedure

Conjugation

Conjugation of procederen (weak)
infinitive	procederen
past singular	procedeerde
past participle	geprocedeerd
infinitive	procederen
gerund	procederen n
	present tense	past tense
1st person singular	procedeer	procedeerde
2nd person sing. (jij)	procedeert, procedeer2	procedeerde
2nd person sing. (u)	procedeert	procedeerde
2nd person sing. (gij)	procedeert	procedeerde
3rd person singular	procedeert	procedeerde
plural	procederen	procedeerden
subjunctive sing.1	procedere	procedeerde
subjunctive plur.1	procederen	procedeerden
imperative sing.	procedeer
imperative plur.1	procedeert
participles	procederend	geprocedeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• te werk gaan
• (litigate) een proces/geding inspannen, rechten

Related terms

• procédé n
• proces m

Galician

Verb

procederen

1. inflection of proceder:
   1. third-person plural future subjunctive
   2. third-person plural personal infinitive