opblazen

Dutch

Etymology

From op +‎ blazen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opblazen

1. to blow up, to inflate, to upblow
2. to explode, to set off

Conjugation

Conjugation of opblazen (strong class 7, separable)
infinitive	opblazen
past singular	blies op
past participle	opgeblazen
infinitive	opblazen
gerund	opblazen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	blaas op	blies op	opblaas	opblies
2nd person sing. (jij)	blaast op, blaas op2	blies op	opblaast	opblies
2nd person sing. (u)	blaast op	blies op	opblaast	opblies
2nd person sing. (gij)	blaast op	bliest op	opblaast	opbliest
3rd person singular	blaast op	blies op	opblaast	opblies
plural	blazen op	bliezen op	opblazen	opbliezen
subjunctive sing.1	blaze op	blieze op	opblaze	opblieze
subjunctive plur.1	blazen op	bliezen op	opblazen	opbliezen
imperative sing.	blaas op
imperative plur.1	blaast op
participles	opblazend	opgeblazen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Negerhollands: blaas op

Anagrams

• blazen op