gebrekkig

Dutch

Etymology

From gebrek (“deficiency”) +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈbrɛ.kəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ge‧brek‧kig
• Rhymes: -ɛkəx

Adjective

gebrekkig (comparative gebrekkiger, superlative gebrekkigst)

1. deficient, lacking, inadequate, faulty

Declension

Declension of gebrekkig
uninflected	gebrekkig
inflected	gebrekkige
comparative	gebrekkiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		gebrekkig	gebrekkiger	het gebrekkigst het gebrekkigste
indefinite	m./f. sing.	gebrekkige	gebrekkigere	gebrekkigste
	n. sing.	gebrekkig	gebrekkiger	gebrekkigste
	plural	gebrekkige	gebrekkigere	gebrekkigste
definite		gebrekkige	gebrekkigere	gebrekkigste
partitive		gebrekkigs	gebrekkigers	—

Derived terms

• gebrekkigheid