aanlachen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenlachen. Equivalent to aan +‎ lachen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnlɑxə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧la‧chen

Verb

aanlachen

1. (transitive) to smile at
2. (transitive) to smile on, to be beneficial or favourable

Conjugation

Conjugation of aanlachen (weak with strong past participle, separable)
infinitive	aanlachen
past singular	lachte aan
past participle	aangelachen
infinitive	aanlachen
gerund	aanlachen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	lach aan	lachte aan	aanlach	aanlachte
2nd person sing. (jij)	lacht aan, lach aan2	lachte aan	aanlacht	aanlachte
2nd person sing. (u)	lacht aan	lachte aan	aanlacht	aanlachte
2nd person sing. (gij)	lacht aan	lachte aan	aanlacht	aanlachte
3rd person singular	lacht aan	lachte aan	aanlacht	aanlachte
plural	lachen aan	lachten aan	aanlachen	aanlachten
subjunctive sing.1	lache aan	lachte aan	aanlache	aanlachte
subjunctive plur.1	lachen aan	lachten aan	aanlachen	aanlachten
imperative sing.	lach aan
imperative plur.1	lacht aan
participles	aanlachend	aangelachen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• toelachen

Anagrams

• lachen aan