ἀγγελλόντων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡel.lón.tɔːn/ → /aɲ.ɟelˈlon.ton/ → /aɲ.ɟeˈlon.don/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ɡel.lón.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡelˈlon.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɲ.ɟelˈlon.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲ.ɟelˈlon.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlon.don/

Verb

ᾰ̓γγελλόντων • (angellóntōn)

1. third-person plural present active imperative of ᾰ̓γγέλλω (angéllō)