Jump to content

φυγαδεύω

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From φυγάς (phugás) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

φυγαδεύω • (phugadeúō)

  1. to banish, exile
    • Diodorous Siculus, Library 14.32:
      οἱ δ᾽ ἐν ταῖς Ἀθήναις δυναστεύοντες τριάκοντα τύραννοι καθ᾽ ἡμέραν οὐκ ἐπαύοντο τοὺς μὲν φυγαδεύοντες, τοὺς δὲ ἀναιροῦντες. τῶν δὲ Θηβαίων ἀγανακτούντων ἐπὶ τοῖς γινομένοις καὶ φιλοφρόνως τοὺς φυγάδας ὑποδεχομένων, Θρασύβουλος Στιριεὺς ὀνομαζόμενος, ὢν Ἀθηναῖος, ὑπὸ δὲ τῶν τριάκοντα πεφυγαδευμένος, συνεργούντων αὐτῷ λάθρᾳ τῶν Θηβαίων κατελάβετο τῆς Ἀττικῆς χωρίον ὀνομαζόμενον Φυλήν.
      hoi d’ en taîs Athḗnais dunasteúontes triákonta túrannoi kath’ hēméran ouk epaúonto toùs mèn phugadeúontes, toùs dè anairoûntes. tôn dè Thēbaíōn aganaktoúntōn epì toîs ginoménois kaì philophrónōs toùs phugádas hupodekhoménōn, Thrasúboulos Stirieùs onomazómenos, ṑn Athēnaîos, hupò dè tôn triákonta pephugadeuménos, sunergoúntōn autôi láthrāi tôn Thēbaíōn katelábeto tês Attikês khōríon onomazómenon Phulḗn.
  2. (intransitive) to live in banishment, exile
    • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, Histories 22.1:
      Φιλοποίμην τοίνυν πρῶτον μὲν ἔφυ καλῶς: ἦν γὰρ ἐξ ἀνδρῶν τῶν ἐπιφανεστάτων κατ᾽ Ἀρκαδίαν, τραφεὶς δὲ καὶ παιδευθεὶς ὑπὸ Κλέανδρον τὸν Μαντινέα, πατρικὸν μὲν αὐτῷ ξένον ὑπάρχοντα, φυγαδεύοντα δὲ κατ᾽ ἐκείνους τοὺς καιρούς, ὄντα δὲ Μαντινέων ἐπιφανέστατον.
      Philopoímēn toínun prôton mèn éphu kalôs: ên gàr ex andrôn tôn epiphanestátōn kat’ Arkadían, trapheìs dè kaì paideutheìs hupò Kléandron tòn Mantinéa, patrikòn mèn autôi xénon hupárkhonta, phugadeúonta dè kat’ ekeínous toùs kairoús, ónta dè Mantinéōn epiphanéstaton.

Conjugation

[edit]
   Present: φυγαδεύω, φυγαδεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φυγαδεύω φυγαδεύεις φυγαδεύει φυγαδεύετον φυγαδεύετον φυγαδεύομεν φυγαδεύετε φυγαδεύουσῐ(ν)
subjunctive φυγαδεύω φυγαδεύῃς φυγαδεύῃ φυγαδεύητον φυγαδεύητον φυγαδεύωμεν φυγαδεύητε φυγαδεύωσῐ(ν)
optative φυγαδεύοιμῐ φυγαδεύοις φυγαδεύοι φυγαδεύοιτον φυγαδευοίτην φυγαδεύοιμεν φυγαδεύοιτε φυγαδεύοιεν
imperative   φυγάδευε φυγαδευέτω φυγαδεύετον φυγαδευέτων   φυγαδεύετε φυγαδευόντων
middle/
passive 		indicative φυγαδεύομαι φυγαδεύῃ,
φυγαδεύει 		φυγαδεύεται φυγαδεύεσθον φυγαδεύεσθον φυγαδευόμεθᾰ φυγαδεύεσθε φυγαδεύονται
subjunctive φυγαδεύωμαι φυγαδεύῃ φυγαδεύηται φυγαδεύησθον φυγαδεύησθον φυγαδευώμεθᾰ φυγαδεύησθε φυγαδεύωνται
optative φυγαδευοίμην φυγαδεύοιο φυγαδεύοιτο φυγαδεύοισθον φυγαδευοίσθην φυγαδευοίμεθᾰ φυγαδεύοισθε φυγαδεύοιντο
imperative   φυγαδεύου φυγαδευέσθω φυγαδεύεσθον φυγαδευέσθων   φυγαδεύεσθε φυγαδευέσθων
active middle/passive
infinitive φυγαδεύειν φυγαδεύεσθαι
participle m φυγαδεύων φυγαδευόμενος
f φυγαδεύουσᾰ φυγαδευομένη
n φυγαδεῦον φυγαδευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφυγάδευον, ἐφυγαδευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφυγάδευον ἐφυγάδευες ἐφυγάδευε(ν) ἐφυγαδεύετον ἐφυγαδευέτην ἐφυγαδεύομεν ἐφυγαδεύετε ἐφυγάδευον
middle/
passive 		indicative ἐφυγαδευόμην ἐφυγαδεύου ἐφυγαδεύετο ἐφυγαδεύεσθον ἐφυγαδευέσθην ἐφυγαδευόμεθᾰ ἐφυγαδεύεσθε ἐφυγαδεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: φυγαδεύσω, φυγαδεύσομαι, φυγαδευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φυγαδεύσω φυγαδεύσεις φυγαδεύσει φυγαδεύσετον φυγαδεύσετον φυγαδεύσομεν φυγαδεύσετε φυγαδεύσουσῐ(ν)
optative φυγαδεύσοιμῐ φυγαδεύσοις φυγαδεύσοι φυγαδεύσοιτον φυγαδευσοίτην φυγαδεύσοιμεν φυγαδεύσοιτε φυγαδεύσοιεν
middle indicative φυγαδεύσομαι φυγαδεύσῃ,
φυγαδεύσει 		φυγαδεύσεται φυγαδεύσεσθον φυγαδεύσεσθον φυγαδευσόμεθᾰ φυγαδεύσεσθε φυγαδεύσονται
optative φυγαδευσοίμην φυγαδεύσοιο φυγαδεύσοιτο φυγαδεύσοισθον φυγαδευσοίσθην φυγαδευσοίμεθᾰ φυγαδεύσοισθε φυγαδεύσοιντο
passive indicative φυγαδευθήσομαι φυγαδευθήσῃ φυγαδευθήσεται φυγαδευθήσεσθον φυγαδευθήσεσθον φυγαδευθησόμεθᾰ φυγαδευθήσεσθε φυγαδευθήσονται
optative φυγαδευθησοίμην φυγαδευθήσοιο φυγαδευθήσοιτο φυγαδευθήσοισθον φυγαδευθησοίσθην φυγαδευθησοίμεθᾰ φυγαδευθήσοισθε φυγαδευθήσοιντο
active middle passive
infinitive φυγαδεύσειν φυγαδεύσεσθαι φυγαδευθήσεσθαι
participle m φυγαδεύσων φυγαδευσόμενος φυγαδευθησόμενος
f φυγαδεύσουσᾰ φυγαδευσομένη φυγαδευθησομένη
n φυγαδεῦσον φυγαδευσόμενον φυγαδευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐφυγάδευσᾰ, ἐφυγαδευσᾰ́μην, ἐφυγαδεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφυγάδευσᾰ ἐφυγάδευσᾰς ἐφυγάδευσε(ν) ἐφυγαδεύσᾰτον ἐφυγαδευσᾰ́την ἐφυγαδεύσᾰμεν ἐφυγαδεύσᾰτε ἐφυγάδευσᾰν
subjunctive φυγαδεύσω φυγαδεύσῃς φυγαδεύσῃ φυγαδεύσητον φυγαδεύσητον φυγαδεύσωμεν φυγαδεύσητε φυγαδεύσωσῐ(ν)
optative φυγαδεύσαιμῐ φυγαδεύσειᾰς,
φυγαδεύσαις 		φυγαδεύσειε(ν),
φυγαδεύσαι 		φυγαδεύσαιτον φυγαδευσαίτην φυγαδεύσαιμεν φυγαδεύσαιτε φυγαδεύσειᾰν,
φυγαδεύσαιεν
imperative   φυγάδευσον φυγαδευσᾰ́τω φυγαδεύσᾰτον φυγαδευσᾰ́των   φυγαδεύσᾰτε φυγαδευσᾰ́ντων
middle indicative ἐφυγαδευσᾰ́μην ἐφυγαδεύσω ἐφυγαδεύσᾰτο ἐφυγαδεύσᾰσθον ἐφυγαδευσᾰ́σθην ἐφυγαδευσᾰ́μεθᾰ ἐφυγαδεύσᾰσθε ἐφυγαδεύσᾰντο
subjunctive φυγαδεύσωμαι φυγαδεύσῃ φυγαδεύσηται φυγαδεύσησθον φυγαδεύσησθον φυγαδευσώμεθᾰ φυγαδεύσησθε φυγαδεύσωνται
optative φυγαδευσαίμην φυγαδεύσαιο φυγαδεύσαιτο φυγαδεύσαισθον φυγαδευσαίσθην φυγαδευσαίμεθᾰ φυγαδεύσαισθε φυγαδεύσαιντο
imperative   φυγάδευσαι φυγαδευσᾰ́σθω φυγαδεύσᾰσθον φυγαδευσᾰ́σθων   φυγαδεύσᾰσθε φυγαδευσᾰ́σθων
passive indicative ἐφυγαδεύθην ἐφυγαδεύθης ἐφυγαδεύθη ἐφυγαδεύθητον ἐφυγαδευθήτην ἐφυγαδεύθημεν ἐφυγαδεύθητε ἐφυγαδεύθησᾰν
subjunctive φυγαδευθῶ φυγαδευθῇς φυγαδευθῇ φυγαδευθῆτον φυγαδευθῆτον φυγαδευθῶμεν φυγαδευθῆτε φυγαδευθῶσῐ(ν)
optative φυγαδευθείην φυγαδευθείης φυγαδευθείη φυγαδευθεῖτον,
φυγαδευθείητον 		φυγαδευθείτην,
φυγαδευθειήτην 		φυγαδευθεῖμεν,
φυγαδευθείημεν 		φυγαδευθεῖτε,
φυγαδευθείητε 		φυγαδευθεῖεν,
φυγαδευθείησᾰν
imperative   φυγαδεύθητῐ φυγαδευθήτω φυγαδεύθητον φυγαδευθήτων   φυγαδεύθητε φυγαδευθέντων
active middle passive
infinitive φυγαδεῦσαι φυγαδεύσᾰσθαι φυγαδευθῆναι
participle m φυγαδεύσᾱς φυγαδευσᾰ́μενος φυγαδευθείς
f φυγαδεύσᾱσᾰ φυγαδευσᾰμένη φυγαδευθεῖσᾰ
n φυγαδεῦσᾰν φυγαδευσᾰ́μενον φυγαδευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεφυγάδευκᾰ, πεφυγάδευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεφυγάδευκᾰ πεφυγάδευκᾰς πεφυγάδευκε(ν) πεφυγαδεύκᾰτον πεφυγαδεύκᾰτον πεφυγαδεύκᾰμεν πεφυγαδεύκᾰτε πεφυγαδεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεφυγαδεύκω πεφυγαδεύκῃς πεφυγαδεύκῃ πεφυγαδεύκητον πεφυγαδεύκητον πεφυγαδεύκωμεν πεφυγαδεύκητε πεφυγαδεύκωσῐ(ν)
optative πεφυγαδεύκοιμῐ,
πεφυγαδευκοίην 		πεφυγαδεύκοις,
πεφυγαδευκοίης 		πεφυγαδεύκοι,
πεφυγαδευκοίη 		πεφυγαδεύκοιτον πεφυγαδευκοίτην πεφυγαδεύκοιμεν πεφυγαδεύκοιτε πεφυγαδεύκοιεν
imperative   πεφυγάδευκε πεφυγαδευκέτω πεφυγαδεύκετον πεφυγαδευκέτων   πεφυγαδεύκετε πεφυγαδευκόντων
middle/
passive 		indicative πεφυγάδευμαι πεφυγάδευσαι πεφυγάδευται πεφυγάδευσθον πεφυγάδευσθον πεφυγαδεύμεθᾰ πεφυγάδευσθε πεφυγάδευνται
subjunctive πεφυγαδευμένος ὦ πεφυγαδευμένος ᾖς πεφυγαδευμένος ᾖ πεφυγαδευμένω ἦτον πεφυγαδευμένω ἦτον πεφυγαδευμένοι ὦμεν πεφυγαδευμένοι ἦτε πεφυγαδευμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεφυγαδευμένος εἴην πεφυγαδευμένος εἴης πεφυγαδευμένος εἴη πεφυγαδευμένω εἴητον/εἶτον πεφυγαδευμένω εἰήτην/εἴτην πεφυγαδευμένοι εἴημεν/εἶμεν πεφυγαδευμένοι εἴητε/εἶτε πεφυγαδευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πεφυγάδευσο πεφυγαδεύσθω πεφυγάδευσθον πεφυγαδεύσθων   πεφυγάδευσθε πεφυγαδεύσθων
active middle/passive
infinitive πεφυγαδευκέναι πεφυγαδεῦσθαι
participle m πεφυγαδευκώς πεφυγαδευμένος
f πεφυγαδευκυῖᾰ πεφυγαδευμένη
n πεφυγαδευκός πεφυγαδευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπεφυγαδεύκειν, ἐπεφυγαδεύμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπεφυγαδεύκειν,
ἐπεφυγαδεύκη 		ἐπεφυγαδεύκεις,
ἐπεφυγαδεύκης 		ἐπεφυγαδεύκει(ν) ἐπεφυγαδεύκετον ἐπεφυγαδευκέτην ἐπεφυγαδεύκεμεν ἐπεφυγαδεύκετε ἐπεφυγαδεύκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐπεφυγαδεύμην ἐπεφυγάδευσο ἐπεφυγάδευτο ἐπεφυγάδευσθον ἐπεφυγαδεύσθην ἐπεφυγαδεύμεθᾰ ἐπεφυγάδευσθε ἐπεφυγάδευντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
[edit]

Descendants

[edit]
  • Greek: φυγαδεύω (fygadévo)

References

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=φυγαδεύω&oldid=84050284"