σταθμάω

Ancient Greek

Alternative forms

• σταθμέω (stathméō) — Ionic
• σταθμόω (stathmóō) — Ionic

Etymology

From στάθμη (státhmē) +‎ -άω (-áō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /statʰ.má.ɔː/ → /staθˈma.o/ → /staθˈma.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /statʰ.má.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /statʰˈma.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /staθˈma.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /staθˈma.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /staθˈma.o/

Verb

σταθμάω • (stathmáō)

1. to measure, weigh
   • 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, Frogs 796-798:

     νὴ Δί᾽ ὀλίγον ὕστερον. κἀνταῦθα δὴ τὰ δεινὰ κινηθήσεται. καὶ γὰρ ταλάντῳ μουσικὴ σταθμήσεται

     nḕ Dí’ olígon hústeron. kantaûtha dḕ tà deinà kinēthḗsetai. kaì gàr talántōi mousikḕ stathmḗsetai

2. (deponent) to calculate, estimate
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 643c:

     οἰκοδομημάτων παίζειν χρή, τὸν δ᾽ αὖ γεωργοῦντα, καὶ ὄργανα ἑκατέρῳ σμικρά, τῶν ἀληθινῶν μιμήματα, παρασκευάζειν τὸν τρέφοντα αὐτῶν ἑκάτερον, καὶ δὴ καὶ τῶν μαθημάτων ὅσα ἀναγκαῖα προμεμαθηκέναι προμανθάνειν, οἷον τέκτονα μετρεῖν ἢ σταθμᾶσθαι καὶ πολεμικὸν ἱππεύειν παίζοντα ἤ τι τῶν τοιούτων ἄλλο ποιοῦντα, καὶ πειρᾶσθαι διὰ τῶν παιδιῶν ἐκεῖσε τρέπειν τὰς ἡδονὰς καὶ ἐπιθυμίας τῶν παίδων, οἷ ἀφικομένους αὐτοὺς δεῖ τέλος ἔχειν.

     oikodomēmátōn paízein khrḗ, tòn d’ aû geōrgoûnta, kaì órgana hekatérōi smikrá, tôn alēthinôn mimḗmata, paraskeuázein tòn tréphonta autôn hekáteron, kaì dḕ kaì tôn mathēmátōn hósa anankaîa promemathēkénai promanthánein, hoîon téktona metreîn ḕ stathmâsthai kaì polemikòn hippeúein paízonta ḗ ti tôn toioútōn állo poioûnta, kaì peirâsthai dià tôn paidiôn ekeîse trépein tàs hēdonàs kaì epithumías tôn paídōn, hoî aphikoménous autoùs deî télos ékhein.

   1. (deponent, figurative) to conjecture
      • 125 CE – 200 CE, Lucian, Quomodo Historia Conscribenda Sit 63:

        καὶ εἰ μὲν σταθμήσονταί τινες αὐτῇ, εὖ ἂν ἔχοι καὶ εἰς δέον ἡμῖν γέγραπται, εἰ δὲ μή, κεκύλισται ὁ πίθος ἐν Κρανείῳ.

        kaì ei mèn stathmḗsontaí tines autêi, eû àn ékhoi kaì eis déon hēmîn gégraptai, ei dè mḗ, kekúlistai ho píthos en Kraneíōi.

3. to attach weight, value, importance to something
   • 400 BCE – 387 BCE, Plato, Lysis 205a:

     τούτων δέ τι, ἔφη, σταθμᾷ, ὦ Σώκρατες, ὧν ὅδε λέγει

     toútōn dé ti, éphē, stathmâi, ô Sṓkrates, hôn hóde légei

Conjugation

   Present: σταθμᾰ́ω, σταθμᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σταθμᾰ́ω	σταθμᾰ́εις	σταθμᾰ́ει	σταθμᾰ́ετον	σταθμᾰ́ετον	σταθμᾰ́ομεν	σταθμᾰ́ετε	σταθμᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	σταθμᾰ́ω	σταθμᾰ́ῃς	σταθμᾰ́ῃ	σταθμᾰ́ητον	σταθμᾰ́ητον	σταθμᾰ́ωμεν	σταθμᾰ́ητε	σταθμᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	σταθμᾰ́οιμῐ	σταθμᾰ́οις	σταθμᾰ́οι	σταθμᾰ́οιτον	σταθμᾰοίτην	σταθμᾰ́οιμεν	σταθμᾰ́οιτε	σταθμᾰ́οιεν
	imperative		στάθμᾰε	σταθμᾰέτω	σταθμᾰ́ετον	σταθμᾰέτων		σταθμᾰ́ετε	σταθμᾰόντων
middle/ passive	indicative	σταθμᾰ́ομαι	σταθμᾰ́ῃ, σταθμᾰ́ει	σταθμᾰ́εται	σταθμᾰ́εσθον	σταθμᾰ́εσθον	σταθμᾰόμεθᾰ	σταθμᾰ́εσθε	σταθμᾰ́ονται
	subjunctive	σταθμᾰ́ωμαι	σταθμᾰ́ῃ	σταθμᾰ́ηται	σταθμᾰ́ησθον	σταθμᾰ́ησθον	σταθμᾰώμεθᾰ	σταθμᾰ́ησθε	σταθμᾰ́ωνται
	optative	σταθμᾰοίμην	σταθμᾰ́οιο	σταθμᾰ́οιτο	σταθμᾰ́οισθον	σταθμᾰοίσθην	σταθμᾰοίμεθᾰ	σταθμᾰ́οισθε	σταθμᾰ́οιντο
	imperative		σταθμᾰ́ου	σταθμᾰέσθω	σταθμᾰ́εσθον	σταθμᾰέσθων		σταθμᾰ́εσθε	σταθμᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σταθμᾰ́ειν				σταθμᾰ́εσθαι
participle	m	σταθμᾰ́ων				σταθμᾰόμενος
	f	σταθμᾰ́ουσᾰ				σταθμᾰομένη
	n	σταθμᾰ́ον				σταθμᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: σταθμῶ, σταθμῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σταθμῶ	σταθμᾷς	σταθμᾷ	σταθμᾶτον	σταθμᾶτον	σταθμῶμεν	σταθμᾶτε	σταθμῶσῐ(ν)
	subjunctive	σταθμῶ	σταθμᾷς	σταθμᾷ	σταθμᾶτον	σταθμᾶτον	σταθμῶμεν	σταθμᾶτε	σταθμῶσῐ(ν)
	optative	σταθμῴην, σταθμῷμῐ	σταθμῴης, σταθμῷς	σταθμῴη, σταθμῷ	σταθμῷτον, σταθμῴητον	σταθμῴτην, σταθμῳήτην	σταθμῷμεν, σταθμῴημεν	σταθμῷτε, σταθμῴητε	σταθμῷεν, σταθμῴησᾰν
	imperative		στάθμᾱ	σταθμᾱ́τω	σταθμᾶτον	σταθμᾱ́των		σταθμᾶτε	σταθμώντων
middle/ passive	indicative	σταθμῶμαι	σταθμᾷ	σταθμᾶται	σταθμᾶσθον	σταθμᾶσθον	σταθμώμεθᾰ	σταθμᾶσθε	σταθμῶνται
	subjunctive	σταθμῶμαι	σταθμᾷ	σταθμᾶται	σταθμᾶσθον	σταθμᾶσθον	σταθμώμεθᾰ	σταθμᾶσθε	σταθμῶνται
	optative	σταθμῴμην	σταθμῷο	σταθμῷτο	σταθμῷσθον	σταθμῴσθην	σταθμῴμεθᾰ	σταθμῷσθε	σταθμῷντο
	imperative		σταθμῶ	σταθμᾱ́σθω	σταθμᾶσθον	σταθμᾱ́σθων		σταθμᾶσθε	σταθμᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		σταθμᾶν				σταθμᾶσθαι
participle	m	σταθμῶν				σταθμώμενος
	f	σταθμῶσᾰ				σταθμωμένη
	n	σταθμῶν				σταθμώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σταθμήσω, σταθμήσομαι, σταθμησθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σταθμήσω	σταθμήσεις	σταθμήσει	σταθμήσετον	σταθμήσετον	σταθμήσομεν	σταθμήσετε	σταθμήσουσῐ(ν)
	optative	σταθμήσοιμῐ	σταθμήσοις	σταθμήσοι	σταθμήσοιτον	σταθμησοίτην	σταθμήσοιμεν	σταθμήσοιτε	σταθμήσοιεν
middle	indicative	σταθμήσομαι	σταθμήσῃ, σταθμήσει	σταθμήσεται	σταθμήσεσθον	σταθμήσεσθον	σταθμησόμεθᾰ	σταθμήσεσθε	σταθμήσονται
	optative	σταθμησοίμην	σταθμήσοιο	σταθμήσοιτο	σταθμήσοισθον	σταθμησοίσθην	σταθμησοίμεθᾰ	σταθμήσοισθε	σταθμήσοιντο
passive	indicative	σταθμησθήσομαι	σταθμησθήσῃ	σταθμησθήσεται	σταθμησθήσεσθον	σταθμησθήσεσθον	σταθμησθησόμεθᾰ	σταθμησθήσεσθε	σταθμησθήσονται
	optative	σταθμησθησοίμην	σταθμησθήσοιο	σταθμησθήσοιτο	σταθμησθήσοισθον	σταθμησθησοίσθην	σταθμησθησοίμεθᾰ	σταθμησθήσοισθε	σταθμησθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σταθμήσειν			σταθμήσεσθαι		σταθμησθήσεσθαι
participle	m	σταθμήσων			σταθμησόμενος		σταθμησθησόμενος
	f	σταθμήσουσᾰ			σταθμησομένη		σταθμησθησομένη
	n	σταθμῆσον			σταθμησόμενον		σταθμησθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐστάθμησᾰ, ἐσταθμησᾰ́μην, ἐσταθμήσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστάθμησᾰ	ἐστάθμησᾰς	ἐστάθμησε(ν)	ἐσταθμήσᾰτον	ἐσταθμησᾰ́την	ἐσταθμήσᾰμεν	ἐσταθμήσᾰτε	ἐστάθμησᾰν
	subjunctive	σταθμήσω	σταθμήσῃς	σταθμήσῃ	σταθμήσητον	σταθμήσητον	σταθμήσωμεν	σταθμήσητε	σταθμήσωσῐ(ν)
	optative	σταθμήσαιμῐ	σταθμήσειᾰς, σταθμήσαις	σταθμήσειε(ν), σταθμήσαι	σταθμήσαιτον	σταθμησαίτην	σταθμήσαιμεν	σταθμήσαιτε	σταθμήσειᾰν, σταθμήσαιεν
	imperative		στάθμησον	σταθμησᾰ́τω	σταθμήσᾰτον	σταθμησᾰ́των		σταθμήσᾰτε	σταθμησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσταθμησᾰ́μην	ἐσταθμήσω	ἐσταθμήσᾰτο	ἐσταθμήσᾰσθον	ἐσταθμησᾰ́σθην	ἐσταθμησᾰ́μεθᾰ	ἐσταθμήσᾰσθε	ἐσταθμήσᾰντο
	subjunctive	σταθμήσωμαι	σταθμήσῃ	σταθμήσηται	σταθμήσησθον	σταθμήσησθον	σταθμησώμεθᾰ	σταθμήσησθε	σταθμήσωνται
	optative	σταθμησαίμην	σταθμήσαιο	σταθμήσαιτο	σταθμήσαισθον	σταθμησαίσθην	σταθμησαίμεθᾰ	σταθμήσαισθε	σταθμήσαιντο
	imperative		στάθμησαι	σταθμησᾰ́σθω	σταθμήσᾰσθον	σταθμησᾰ́σθων		σταθμήσᾰσθε	σταθμησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσταθμήσθην	ἐσταθμήσθης	ἐσταθμήσθη	ἐσταθμήσθητον	ἐσταθμησθήτην	ἐσταθμήσθημεν	ἐσταθμήσθητε	ἐσταθμήσθησᾰν
	subjunctive	σταθμησθῶ	σταθμησθῇς	σταθμησθῇ	σταθμησθῆτον	σταθμησθῆτον	σταθμησθῶμεν	σταθμησθῆτε	σταθμησθῶσῐ(ν)
	optative	σταθμησθείην	σταθμησθείης	σταθμησθείη	σταθμησθεῖτον, σταθμησθείητον	σταθμησθείτην, σταθμησθειήτην	σταθμησθεῖμεν, σταθμησθείημεν	σταθμησθεῖτε, σταθμησθείητε	σταθμησθεῖεν, σταθμησθείησᾰν
	imperative		σταθμήσθητῐ	σταθμησθήτω	σταθμήσθητον	σταθμησθήτων		σταθμήσθητε	σταθμησθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σταθμῆσαι			σταθμήσᾰσθαι		σταθμησθῆναι
participle	m	σταθμήσᾱς			σταθμησᾰ́μενος		σταθμησθείς
	f	σταθμήσᾱσᾰ			σταθμησᾰμένη		σταθμησθεῖσᾰ
	n	σταθμῆσᾰν			σταθμησᾰ́μενον		σταθμησθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐστάθμηκᾰ, ἐστάθμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστάθμηκᾰ	ἐστάθμηκᾰς	ἐστάθμηκε(ν)	ἐσταθμήκᾰτον	ἐσταθμήκᾰτον	ἐσταθμήκᾰμεν	ἐσταθμήκᾰτε	ἐσταθμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐσταθμήκω	ἐσταθμήκῃς	ἐσταθμήκῃ	ἐσταθμήκητον	ἐσταθμήκητον	ἐσταθμήκωμεν	ἐσταθμήκητε	ἐσταθμήκωσῐ(ν)
	optative	ἐσταθμήκοιμῐ, ἐσταθμηκοίην	ἐσταθμήκοις, ἐσταθμηκοίης	ἐσταθμήκοι, ἐσταθμηκοίη	ἐσταθμήκοιτον	ἐσταθμηκοίτην	ἐσταθμήκοιμεν	ἐσταθμήκοιτε	ἐσταθμήκοιεν
	imperative		ἐστάθμηκε	ἐσταθμηκέτω	ἐσταθμήκετον	ἐσταθμηκέτων		ἐσταθμήκετε	ἐσταθμηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐστάθμημαι	ἐστάθμησαι	ἐστάθμηται	ἐστάθμησθον	ἐστάθμησθον	ἐσταθμήμεθᾰ	ἐστάθμησθε	ἐστάθμηνται
	subjunctive	ἐσταθμημένος ὦ	ἐσταθμημένος ᾖς	ἐσταθμημένος ᾖ	ἐσταθμημένω ἦτον	ἐσταθμημένω ἦτον	ἐσταθμημένοι ὦμεν	ἐσταθμημένοι ἦτε	ἐσταθμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσταθμημένος εἴην	ἐσταθμημένος εἴης	ἐσταθμημένος εἴη	ἐσταθμημένω εἴητον/εἶτον	ἐσταθμημένω εἰήτην/εἴτην	ἐσταθμημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσταθμημένοι εἴητε/εἶτε	ἐσταθμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐστάθμησο	ἐσταθμήσθω	ἐστάθμησθον	ἐσταθμήσθων		ἐστάθμησθε	ἐσταθμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐσταθμηκέναι				ἐσταθμῆσθαι
participle	m	ἐσταθμηκώς				ἐσταθμημένος
	f	ἐσταθμηκυῖᾰ				ἐσταθμημένη
	n	ἐσταθμηκός				ἐσταθμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “σταθμάω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “σταθμάω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• σταθμάω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• σταθμάω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011