στέμμα

Ancient Greek

Etymology

From στέφω (stéphō, “to encircle, crown”) +‎ -μα (-ma), with regressive assimilation.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stém.ma/ → /ˈstem.ma/ → /ˈste.ma/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stém.ma/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈstem.ma/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈstem.ma/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈstem.ma/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈste.ma/

Noun

στέμμᾰ • (stémma) n (genitive στέμμᾰτος); third declension

1. (mostly in the plural) wreath, garland, chaplet
2. (in the plural) pedigrees, family trees

Declension

Third declension of τὸ στέμμᾰ; τοῦ στέμμᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ στέμμᾰ tò stémma	τὼ στέμμᾰτε tṑ stémmate	τᾰ̀ στέμμᾰτᾰ tà stémmata
Genitive	τοῦ στέμμᾰτος toû stémmatos	τοῖν στεμμᾰ́τοιν toîn stemmátoin	τῶν στεμμᾰ́των tôn stemmátōn
Dative	τῷ στέμμᾰτῐ tôi stémmati	τοῖν στεμμᾰ́τοιν toîn stemmátoin	τοῖς στέμμᾰσῐ / στέμμᾰσῐν toîs stémmasi(n)
Accusative	τὸ στέμμᾰ tò stémma	τὼ στέμμᾰτε tṑ stémmate	τᾰ̀ στέμμᾰτᾰ tà stémmata
Vocative	στέμμᾰ stémma	στέμμᾰτε stémmate	στέμμᾰτᾰ stémmata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• στεμματίας (stemmatías)
• στεμματοφόρος (stemmatophóros)
• στεμματόω (stemmatóō)

 

Descendants

• Greek: στέμμα (stémma)
  • Romanian: stemă
• → Latin: stemma
  • → Italian: stemma

Further reading

• “στέμμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “στέμμα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “στέμμα”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• στέμμα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• στέμμα in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

Greek

Etymology

From Ancient Greek στέμμα (stémma).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈste.ma/
• Hyphenation: στέμ‧μα

Noun

στέμμα • (stémma) n (plural στέμματα)

1. crown (royal, imperial or princely headdress)
2. (astronomy) corona (of the sun)

Declension

	singular	plural
nominative	στέμμα (stémma)	στέμματα (stémmata)
genitive	στέμματος (stémmatos)	στεμμάτων (stemmáton)
accusative	στέμμα (stémma)	στέμματα (stémmata)
vocative	στέμμα (stémma)	στέμματα (stémmata)

Synonyms

• κορώνα f (koróna, “crown”)

Related terms

• εστεμμένος (estemménos, “crowned”, participle & noun) (learned)
• στέψη f (stépsi, “crowning”)

• and see: στέφω (stéfo, “place wreath”)

Further reading

• στέμμα on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el