κηροπήγιο
Jump to navigation
Jump to search
Greek
[edit]Etymology
[edit]From Katharevousa κηροπήγιον (kiropígion), from Ancient Greek κηρός (kērós) + πήγνυμι (pígnymi) + suffix -ιον (-ion), with modern suffix -ιο (-io).[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]κηροπήγιο • (kiropígio) n (plural κηροπήγια)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | κηροπήγιο (kiropígio) | κηροπήγια (kiropígia) |
| genitive | κηροπηγίου (kiropigíou) κηροπήγιου (kiropígiou) |
κηροπηγίων (kiropigíon) κηροπήγιων (kiropígion) |
| accusative | κηροπήγιο (kiropígio) | κηροπήγια (kiropígia) |
| vocative | κηροπήγιο (kiropígio) | κηροπήγια (kiropígia) |
Coordinate terms
[edit]- μανουάλι n (manouáli, “church candlestick”)
References
[edit]- ^ κηροπήγιο, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language