κανόνας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.nó.nas/ → /kaˈno.nas/ → /kaˈno.nas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.nó.nas/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈno.nas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈno.nas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈno.nas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈno.nas/

Noun

κᾰνόνᾰς • (kanónas)

1. accusative plural of κᾰνών (kanṓn)

Greek

Etymology

From the Ancient Greek κανών (kanṓn).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaˈno.nas/
• Hyphenation: κα‧νό‧νας

Noun

κανόνας • (kanónas) m (plural κανόνες)

1. (religion) canon (books of the Bible)
2. (music) canon, round
3. canon, rule, regulations

Declension

	singular	plural
nominative	κανόνας (kanónas)	κανόνες (kanónes)
genitive	κανόνα (kanóna)	κανόνων (kanónon)
accusative	κανόνα (kanóna)	κανόνες (kanónes)
vocative	κανόνα (kanóna)	κανόνες (kanónes)

Antonyms

• εξαίρεση (exaíresi, “exception”)

Derived terms

• κατά κανόνα (katá kanóna)

 

Further reading

• κανόνας, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language