επικράτεια

Greek

Etymology

Semantic loan from French état. From Ancient Greek ἐπικράτεια.

Pronunciation

• IPA^(key): /epiˈkratia/
• Hyphenation: ε‧πι‧κρά‧τεια

Noun

επικράτεια • (epikráteia) f (plural επικράτειες)

1. state, territory, dominion

   Αυστραλία, Βόρεια Επικράτεια ― Afstralía, Vóreia Epikráteia ― Australia, Northern Territory

2. (taxonomy, biology) domain (the highest taxonomic rank of organisms)

Declension

	singular	plural
nominative	επικράτεια (epikráteia)	επικράτειες (epikráteies)
genitive	επικράτειας (epikráteias)	επικρατειών (epikrateión)
accusative	επικράτεια (epikráteia)	επικράτειες (epikráteies)
vocative	επικράτεια (epikráteia)	επικράτειες (epikráteies)

Synonyms

• (state): πολιτεία f (politeía)
• (taxonomy): υπερβασίλειο n (ypervasíleio) (less usual)
• (taxonomy): αυτοκρατορία f (aftokratoría) (less usual)

Coordinate terms

Taxonomic divisions

* επικράτεια • f (“domain”)	* ομοταξία • f (“class”)	* γένος • n (“genus”)
* βασίλειο • n (“kindom”)	* τάξη • f (“order”)	* είδος • n (“species”)
* συνομοταξία • f (“phylum”)	* οικογένεια • f (“family”)	* υποείδος • n (“subspecies”)

Derived terms

• βουλευτής Επικρατείας (vouleftís Epikrateías, “State MP”)
• Συμβούλιο της Επικρατείας (Symvoúlio tis Epikrateías, “The Council of State”)
• υπουργός Επικρατείας (ypourgós Epikrateías, “State Minister”)

Related terms

• see: επικρατώ (epikrató, “prevail”)

Further reading

• Επικράτεια (βιολογία) on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el