απαραίτητος
Greek
[edit]Etymology
[edit]From Ancient Greek ἀπαραίτητος (aparaítētos, “inexorable; not to be moved by prayer”), with semantic loan from French inévitable, indispensable.[1] The Ancient Greek term is from ἀ- (a-, “a-, un-”) + an adjectival formation from παραιτέω (paraitéō, “to beg for oneself”), for which see πᾰραιτέομαι (păraitéomai, “to beg, entreat”) for more.[2]
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]απαραίτητος • (aparaítitos) m (feminine απαραίτητη, neuter απαραίτητο)
Declension
[edit]| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | απαραίτητος (aparaítitos) | απαραίτητη (aparaítiti) | απαραίτητο (aparaítito) | απαραίτητοι (aparaítitoi) | απαραίτητες (aparaítites) | απαραίτητα (aparaítita) | |
| genitive | απαραίτητου (aparaítitou) | απαραίτητης (aparaítitis) | απαραίτητου (aparaítitou) | απαραίτητων (aparaítiton) | απαραίτητων (aparaítiton) | απαραίτητων (aparaítiton) | |
| accusative | απαραίτητο (aparaítito) | απαραίτητη (aparaítiti) | απαραίτητο (aparaítito) | απαραίτητους (aparaítitous) | απαραίτητες (aparaítites) | απαραίτητα (aparaítita) | |
| vocative | απαραίτητε (aparaítite) | απαραίτητη (aparaítiti) | απαραίτητο (aparaítito) | απαραίτητοι (aparaítitoi) | απαραίτητες (aparaítites) | απαραίτητα (aparaítita) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απαραίτητος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απαραίτητος, etc.)
Derived terms
[edit]- απαραίτητα (aparaítita, “necessarily”, adverb)
Related terms
[edit]- απαραιτήτως (aparaitítos, adverb) (formal, from Ancient Greek)
References
[edit]- ^ απαραίτητος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
- ^ απαραίτητος, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011